Katecheza 14.05.2021r.

klasa5a

Temat: Święty Benedykt i benedyktyni.

Poznaj postać świętego Benedykta:

https://www.youtube.com/watch?v=E9Y6wkUBGvA 

Święty Benedykt był kontynuatorem myśli apostołów. W swojej regule ustalił zasady na wzór życia pierwszych chrześcijan. Praca na rzecz dobra wspólnego jest kontynuowana przez benedyktynów do dziś. Rezygnują oni   z własności na rzecz tych, do których idą z Ewangelią. Ich praca dla rozwoju chrześcijaństwa jest jednocześnie pracą nad rozwojem kultury w szerokim tego słowa znaczeniu. Dzięki istnieniu zakonów rozwijało się piśmiennictwo, rozpowszechniała się kultura, powstawały biblioteki i szkoły. Benedyktyni uczyli uprawy ziemi   i rozpowszechniali ziołolecznictwo. Przyczynili się do rozwoju cywilizacji i kultury w Europie. Dlatego to właśnie św. Benedykt został wybrany na głównego patrona Europy.

Zapisz w zeszycie:

Wezwaniem powszechnie znanym, a propagowanym przez Benedykta było zawołanie: Módl się i pracuj.

Przeczytaj:

Święty Benedykt utworzył podstawy do kształtowania wspólnot zakonnych. Oto krótkie jej fragmenty:

Prolog. Przede wszystkim, gdy coś dobrego zamierzasz uczynić, módl się najpierw gorąco, aby On sam [Bóg] to do końca doprowadził.

O zwoływaniu braci na radę. Ilekroć trzeba w klasztorze podjąć jakąś ważną decyzję, niechaj opat zwoła całą wspólnotę i przedstawi jej, o co chodzi. Wysłuchawszy opinii braci, niech ją sam rozważy, a następnie zrobi to, co uzna za bardziej wskazane.

Czy mnisi powinni posiadać coś na własność. Niech się nikt nie ośmiela cokolwiek dawać lub przyjmować bez pozwolenia opata, ani czegokolwiek posiadać na własność, choćby najmniejszej rzeczy, ani książki, ani tabliczek do pisania, ani rylca, niczego w ogóle.

O codziennej pracy fizycznej. Bezczynność jest wrogiem duszy. Dlatego też bracia muszą się zajmować w określonych godzinach pracą fizyczną i również w określonych godzinach czytaniem duchownym.

O ubraniu i obuwiu mnichów. Ubrania należy braciom dawać dostosowane do warunków miejscowych i klimatu (…), ponadto szkaplerz do pracy, na nogi zaś pończochy i buty. Nad kolorem tych wszystkich rzeczy ani nad ich wyglądem niech się bracia nie zastanawiają, ale niech noszą takie, jakie można znaleźć w kraju, w którym żyją, albo jakie można taniej sprawić”.

(Reguła św. Benedykta, <http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TS/regula_osb_01.html#m1>, dostęp: 10.07.2014)

W regule zostały opisane bardzo różne aspekty życia: od modlitwy, przez podejmowanie decyzji, po pracę i ubranie. Mimo że Benedykt ułożył swoją regułę wiele wieków temu, jest ona nadal aktualna. Na jej podstawie do dzisiaj powstają reguły innych zakonów.

Nie jest możliwe byśmy w pełni realizowali regułę św. Benedykta. Możemy jednak znaleźć w niej wskazówki do uświęcania naszego życia, a jednocześnie prowadzące do rozwoju kultury.

Wpiszcie, jak możecie zastosować propozycje św. Benedykta w waszych domach i szkole.

Dokończ w zeszycie:

Zasady z reguły św. Benedykta:

modlitwa przed uczynkiem - modlę się przed…

wspólna narada - pytam o radę…

posłuszeństwo opatowi - jestem posłuszny…

niczego nie posiadać na własność - nie zabiegam o…

praca fizyczna - pracuję solidnie nad…

czytanie duchowe - czytam…

skromne ubranie - ubieram się…

Pamiętaj o codziennej modlitwie

Katecheza 23.04.2021r.

Klasa 5a

Temat: Chcę pomagać innym wolontariat.

Pomaganie innym uszczęśliwia tych, którzy pomoc otrzymują, i daje szczęście tym, którzy jej udzielają. Zwłaszcza pomoc udzielona w sytuacji zagrożenia życia daje dużo satysfakcji i wzmacnia poczucie własnej wartości.

Święty Paweł tak napisał o swojej posłudze pierwszym chrześcijanom:

 Sami wiecie, że te ręce zarabiały na potrzeby moje i moich towarzyszy. We wszystkim pokazałem wam, że tak pracując, trzeba wspierać słabych i pamiętać o słowach Pana Jezusa, które On sam wypowiedział: „Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu”. (Dz 20,34-35) 

Jezus mówi o szczęściu, jakie płynie z czynienia dobra i służenia pomocą innym. Tym szczęściem możemy się cieszyć wiecznie, gdy spełnimy pragnienie Jezusa: „byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem chory, a odwiedziliście Mnie” (Mt 25,35-36).

 Jednym ze sposobów pomagania innym jest wolontariat. Bycie wolontariuszem nie jest łatwe. By pomagać ludziom chorym czy niepełnosprawnym, trzeba przyzwyczaić się do widoku cierpienia, pokonać lęk przed rozmową czy nienaturalnymi gestami ciała, nauczyć się prowadzić wózek inwalidzki, karmić, a  czasami myć      i  zmieniać ubranie. Do zbierania pieniędzy lub produktów żywnościowych potrzebna jest odwaga w proszeniu innych o pomoc, a nie zawsze jest to przyjemne. Angażowanie się w wolontariat to nieustanne pokonywanie swoich obaw, niechęci czy lenistwa. Nie można na przykład obiecać choremu dziecku, że się do niego przyjdzie, a potem nie przyjść – ono czeka. Bycie wolontariuszem to bardzo odpowiedzialne zadanie. Wolontariat nie ma granic. 

Uwaga!

Link należy skopiować i wkleić do internetowej przeglądarki.

Tutaj znajdziesz prezentacje:

https://view.genial.ly/605897cc0156410d6d812702

Tutaj znajdziesz ćwiczenia do dzisiejszej katechezy:

https://www.jednosc.com.pl/strefakatechety/images/zdalne-lekcje-religii/szkola%20podstawowa/Klasa%205%202020%20zeszyt/tem%2039%20Zeszyt%20kl%205%20SP%20Szczesliwi%20ktorzy%20szukaja%20prawdy.pdf

Katecheza 16.04.2021r.

Klasa 5a

Temat: Na co wydaję zaoszczędzony czas.

Zobacz animację:

https://www.youtube.com/watch?v=G7f8W87Vbu0

Pan Bóg, stwarzając nas, wpisał w naszą naturę potrzebę nawiązywania relacji z drugim człowiekiem i z Nim samym. W Piśmie Świętym znajdujemy odpowiedź, dlaczego na spotkania z Bogiem i z ludźmi powinniśmy poświęcać najwięcej czasu.

„W czynieniu dobra nie ustawajmy, bo gdy pora nadejdzie, będziemy zbierać plony, o ile w pracy nie ustaniemy. A zatem, dopóki mamy czas, czyńmy dobrze wszystkim, zwłaszcza naszym braciom w wierze”. (Ga 6,9-10)

Przychodząc na świat, otrzymujemy od Boga czas, w którym wędrujemy do domu Ojca. Możemy być pewni, że nie zgubimy drogi, jeśli będziemy się kierować dobrem drugiego człowieka. Do tego właśnie zachęca nas św. Paweł, przypominając, że czas przemija i nie warto go tracić. Plonem dobrze wykorzystanego czasu jest nasze zbawienie. Osobą, która najlepiej wykorzystała czas życia ziemskiego, jest Pan Jezus. Chcąc być bliżej ludzi, nauczał ich, posługując się najnowszymi metodami, jakie znano w tamtych czasach. Używał przypowieści i obrazów z codziennego życia ludzi, z którymi się spotykał. Swoimi cudami pokazywał miłość Boga: „przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich” (Dz 10,38).

Okazywanie posłuszeństwa rodzicom i dziadkom, opieka nad młodszym rodzeństwem – to najczęstsze okazje do czynienia dobra. Również w szkole macie dużo możliwości pomagania innym. Na waszą życzliwość czekają koledzy i koleżanki, a na wasz szacunek oczekują nauczyciele.

Zobacz:

https://www.youtube.com/watch?v=9ZL20XbQOfc

Pomódl się o umiejętność dobrego korzystania z czasu:

„Matko nasza, któraś widziała wzrastającego Jezusa, któraś widziała, jak On wykorzystywał czas przebywania wśród ludzi; naucz mnie wykorzystywać dni mego życia w służbie Kościołowi i duszom, naucz mnie (…), że mój czas nie należy do mnie, gdyż należy do Ojca naszego, który jest w niebie. Amen”

Katecheza 26.03.2021r.

Klasa 5a

Temat: Tajemnica szczęśliwego życia – udane relacje z innymi.

 

Źródłem szczęścia człowieka jest przeżywanie miłości w relacjach z innymi osobami – szczególnie tymi najbliższymi. Trzeba jednak ciągle pracować nad tym, by ta miłość rozwijała się i była coraz piękniejsza. To, co przeżywamy każdego dnia, nasze radości i smutki, mogą pomóc nam dostrzec, jak ważna jest bliskość innych osób.

 

Przez całe życie nawiązujemy też relacje z innymi ludźmi. Niektórzy stają się nam prawie tak bliscy jak rodzina – to przyjaciele. Inni tworzą krąg kolegów i koleżanek oraz bliższych i dalszych znajomych, a na końcu są ludzie obcy: tacy, z którymi spotkamy się tylko raz w życiu, o których tylko usłyszymy albo o których tylko ogólnie wiemy, że żyją gdzieś na świecie.

 

Święty Paweł uczy, jakie zasady powinniśmy stosować w relacjach z innymi ludźmi.

Przeczytaj trzy fragmenty z listów św. Pawła.

I.

Miłość niech będzie bez obłudy. Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem. W  miłości braterskiej nawzajem bądźcie sobie życzliwi. W  okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzajcie. Nie opuszczajcie się w gorliwości. Bądźcie płomiennego ducha. Pełnijcie służbę Panu. Weselcie się nadzieją. W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie – wytrwali. Zaradzajcie potrzebom świętych. Przestrzegajcie gościnności. (Rz 12,9-13)

II.

Weselcie się z  tymi, którzy się weselą, płaczcie z  tymi, którzy płaczą. Bądźcie między sobą jednomyślni. Nie gońcie za wielkością, lecz niech was pociąga to, co pokorne. Nie uważajcie sami siebie za mądrych. Nikomu złem za zło nie odpłacajcie. Starajcie się dobrze czynić wszystkim ludziom. (Rz 12,15-17)

III.

Jeżeli to jest możliwe, o  ile to od was zależy, żyjcie w  zgodzie ze wszystkimi ludźmi. Umiłowani, nie wymierzajcie sami sobie sprawiedliwości, lecz pozostawcie to pomście Bożej. Napisano bowiem: Do Mnie należy pomsta, Ja wymierzę zapłatę – mówi Pan – ale: Jeżeli nieprzyjaciel twój cierpi głód – nakarm go. Jeżeli pragnie – napój go. [...] Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj. (Rz 12,18-21)

 

Na podstawie przeczytanych tekstów wypisz, według przykładu, zasady relacji międzyludzkich.

 

Ludzie obcy – szacunek, dzielenie się z innymi, wdzięczność

 

Rodzina -

 

Przyjaciele -

 

Koledzy -

 

Święty Paweł w Liście do Rzymian zachęca do czynienia dobra wobec wszystkich ludzi, zarówno bliskich,            jak i  obcych, a  nawet wrogów. Taka postawa pozwala pokonać zło, ale możliwa jest wówczas, gdy jesteśmy prowadzeni przez Ducha Świętego i  umacniani przez Jezusa. Prowadzi do tego droga wytrwałej modlitwy.       To postawa chrześcijanina, który ufa Jezusowi.

 

 

Katecheza 05.03.2021r.

Klasa:5a

Temat: Pustynia miejscem próby.

 

Trwa Wielki Post. Rozpoczął się w Środę Popielcową. Wielki Post trwa 40 dni.

Warto podjąć postanowienie na Wielki Post.

Każdego dnia nasz charakter, dobroć, wytrwałość są poddawane próbie. Możemy podejmować zadania, które są przed nami stawiane i konsekwentnie je realizować, ale możemy też nie chcieć ich wypełniać. Takie sytuacje wykorzystuje szatan, który bardzo inteligentnie proponuje nam zło.

Szatan wystawił na próbę także Jezusa:

https://www.youtube.com/watch?v=LyXIHw4-5N4

Szatanowi nie chodziło o to, by Pan Jezus nie czuł głodu, był bogaty albo mógł bezpiecznie skoczyć z dużej wysokości. Miał zupełnie inny plan. Ukrył go w podchwytliwych propozycjach, które pokazują pragnienia ludzi: nie być głodnym, nie martwić się o pieniądze i dokonywać niezwykłych rzeczy. Ważne jednak jest byśmy uważali na to, czy te pragnienia nie stają się dla nas ważniejsze niż sam Bóg, ważniejsze od Boga.

 

Dalszy ciąg katechezy odnajdziesz tutaj:

https://view.genial.ly/60228a5197d5010d8e501c9a/presentation-zaczynamy-wielki-post

Napisz w zeszycie odpowiedzi na pytania:

1. Czego dotyczyły pokusy, które szatan przedstawiał Panu Jezusowi, kiedy On przebywał na pustyni?

2. Ile dni trwał pobyt Jezusa na pustyni?

 

 

 

Katecheza 05.02.2021r.

Klasa: 5a

Temat: Być światłem i solą.

 

Przeczytaj:

Z Ewangelii według św. Mateusza:

Jezus powiedział: „Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też lampy i nie umieszcza pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciła wszystkim, którzy są w domu. Tak niech wasze światło jaśnieje przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie”. (Mt 5,13-16)

W Ewangelii czytamy jak Pan Jezus chciałby, abyśmy byli solą ziemi i światłem świata. Kto z was zjadłby chętnie łyżkę soli? Chyba nikt, ponieważ jest bardzo słona.  Skoro sól jest tak niedobra to dlaczego Jezus chce byśmy byli solą ziemi? Ponieważ sól nadaje smak. Co jeszcze daje sól? Sól również konserwuje żywność, czyli chroni ją przed zepsuciem.

Jezus w Ewangelii prosi nas, abyśmy swoją postawą, dobrymi czynami i napotkanymi osobami dawali wszystko czego nam brakuje w życiu. Czyli czego może brakować osobom w życiu? Miłości, dobroci, przyjaźni. Pan Jezus w Ewangelii prosi nas, abyśmy również światłem świata. Światło służy do tego, aby rozświetlało ciemności i wskazywało drogę. Gdy jest ciemno, to wówczas mamy problem aby dotrzeć do celu. Jeśli mamy światło to bardzo szybko dotrzemy do celu. Gdy koleżanka lub kolega nie wie jak postąpić w codziennych życiowych zmaganiach, to dzięki temu że jesteśmy i możemy pomóc, stajemy się dla nich światłem. Być światłem dla kogoś to pokazywać drugiemu człowiekowi jak należy w życiu postępować, by być dobrym człowiekiem.

Nikt, nie zapala lampy, aby ją schować do kurtki, gdyż jest to bezcelowe. Jeśli ktoś zapala światło to po to, aby wszyscy je widzieli. Tak samo powinno być w naszym życiu. Nasze talenty i nasza wiara jest po to, aby wszyscy je widzieli, a jednocześnie widząc mogli ją naśladować. Nasze talenty i zdolności są nie tylko dla nas, ale także po to, aby innym służyły i były dla nich drogowskazem i światłem.

Jezus wzywa nas, abyśmy byli solą ziemi i światłem świata. Będziemy tacy tylko wtedy, gdy dobrymi czynami jak zdrową solą będziemy dodawać smaku naszemu życiu i światłem przychodzącym od Boga będziemy rozjaśniać mroki naszej ziemskiej wędrówki. W ten sposób poprzez swoje czyny, swoje bycie światłem i solą możemy pomagać innym ludziom zobaczyć Ojca, doświadczyć Jego dobroci i przyjść do Niego.

Zobacz, jak św. Jan Bosko realizował w swoim życiu słowa Pana Jezusa.

https://www.youtube.com/watch?v=eTnyby3heqg

Zapisz w zeszycie:

 

1. W Biblii sól jest symbolem mądrości. Być solą ziemi to pokazywać innym Bożą mądrość. Nadawać smak temu, co nas otacza i chronić świat przed zepsuciem.

Światło jest symbolem obecności Boga. Być światłem, to wskazywać dobry kierunek idąc w stronę Boga.

2. Narysuj w zeszycie wybraną scenę z życia św. Jana Bosko.

Na koniec posłuchaj piosenki:

 

https://www.youtube.com/watch?v=L3so5T24_hY

 

 

 

Katecheza 29.01.2021r.

Klasa 5a

Temat: Oto wielka tajemnica wiary.

 

Przeczytaj:

Każda Msza Święta jest szczególnym czasem podziękowania. Jedno z jej określeń to EUCHARYSTIA – dziękczynienie. W  czasie każdej Mszy Świętej dziękujemy Panu Bogu za konkretne wydarzenie zbawcze, które rozegrało się dwa tysiące lat temu, a jednocześnie to wydarzenie w sposób bezkrwawy uobecnia się na ołtarzu. Dziękczynienie za ofiarę Pana Jezusa i uobecnienie tej ofiary dokonuje się w głównej części Mszy Świętej, w czasie modlitwy eucharystycznej.

 

Zobacz:

 

Zapraszam na film, który pięknie ukazuje istotę Mszy Świętej.

 

https://www.youtube.com/watch?v=puZmhX0dVTc

 

Zapisz w zeszycie:

Najważniejszym momentem Eucharystii jest przeistoczenie. Kapłan w imieniu całej społeczności wiernych wzywa mocy Ducha Świętego, aby chleb i wino zostały konsekrowane i stały się Ciałem i Krwią Chrystusa. Zmysły mówią nam, że na ołtarzu jest chleb i wino, ale wiara podpowiada, że to Ciało i Krew Jezusa.

 

 

Katecheza 22.01,2021r.

Klasa: 5a

Temat: Jak spotkać żywego Jezusa?

Przeczytaj:

Msza Święta jest wyjątkowym czasem spotkania Boga i  doświadczenia Jego miłości. Udział w niej wypływa z wiary i wzmacnia wiarę. Z udziału w Eucharystii i adoracji Najświętszego Sakramentu ludzie wierzący czerpią siłę do codziennego życia. To z wiary i przynależności do Kościoła katolickiego rodzi się w człowieku potrzeba jak najczęstszego uczestniczenia we Mszy Świętej.

Pan Jezus powiedział:

„A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”. (Mt 28,20)

Msza Święta to ofiara Chrystusa, który poświęcił sam siebie raz i na zawsze na krzyżu. To centrum naszego chrześcijańskiego życia i podziękowanie, które składamy Bogu za Jego wielką miłość do nas. To nie jest kolejna zwykła ofiara. Nie jest to jej powtórka. To ciągle ta sama ofiara Jezusa. To odtworzenie Kalwarii, wspomnienie zasług Chrystusa.

Zobacz i posłuchaj czym jest Msza Święta:

https://www.youtube.com/watch?v=fckBkBZAN1Y

„Liturgia to oficjalny kult Kościoła. Liturgia nie jest wydarzeniem, podczas którego ciekawie się dyskutuje lub słucha świetnej muzyki. Liturgii się nie robi i nie wymyśla. Ona jest czymś żywym i rozwijała się w wierze przez tysiąclecia. Liturgia jest wydarzeniem świętym, czcigodnym. Staje się pasjonująca, gdy się czuje, że sam Bóg jest obecny pod postacią jej świętych znaków”. (Youcat, p. 167)

Zapamiętaj.

Budowa Mszy Świętej.Pierwsza część Mszy to obrzędy wstępne. Rozpoczyna je wejście kapłana oraz służby ołtarza. W  tym czasie wierni śpiewają pieśń na rozpoczęcie. Po uczynieniu znaku krzyża i  dialogu z kapłanem („Pan z wami. – I z duchem twoim...”) następuje akt pokuty. W dalszej części wierni wraz z  kapłanem śpiewają lub recytują hymn „Chwała na wysokości Bogu” (w niedzielę, uroczystości i święta poza niedzielami Wielkiego Postu i Adwentu). Pierwszą część Mszy Świętej kończy krótka modlitwa kapłana nazywana kolektą.

Druga część Mszy Świętej to liturgia słowa Bożego, po której następuje liturgia eucharystyczna. Ostatnia część Mszy to obrzędy zakończenia – dopiero po nich wierni powinni wychodzić z kościoła.

Zapisz w zeszycie:

Budowa Mszy Świętej:

1. Obrzędy wstępne.

2. Liturgia słowa Bożego

3. Liturgia eucharystyczna.

4. Obrzędy zakończenia

Udział we Mszy Świętej to nie tylko obowiązek, ale i przywilej.

 

 

Katecheza 18.12.2020r.

klasa: 5a

Temat: Żłóbek, kolęda, opłatek – czy tylko tradycja?

 

Zbliżają się święta Bożego Narodzenia. Wkrótce zasiądziemy wszyscy do wieczerzy wigilijnej i  będziemy wspominać wieczór, w  którym aniołowie obwieścili pasterzom narodziny Zbawiciela. Większość z nas czeka na wieczór wigilijny z niecierpliwością. Spotkania rodzinne mają wtedy jedyny, niepowtarzalny klimat. Odbywają się według rytuału przekazywanego z pokolenia na pokolenie. Wszystko, co robimy w tym czasie, ma ściśle określoną kolejność. Co jest najważniejsze w przeżywaniu wigilii? Dekorowanie choinki, przygotowywanie tradycyjnych potraw, oczekiwanie na pierwszą gwiazdkę, czytanie fragmentu Pisma Świętego, dzielenie się opłatkiem, wspólny posiłek, prezenty, śpiew kolęd, udział w pasterce – wszystkie te czynności przypominają o wieczorze sprzed ponad dwóch tysięcy lat, kiedy narodził się Ktoś, kto na zawsze zmienił historię świata.

 

Zobacz opowieść o narodzeniu Jezusa:

https://www.youtube.com/watch?v=BSMtC_E2IE0

Przypomnij sobie świąteczne tradycje:

https://view.genial.ly/5fce61e3185a0d0d977cd600/presentation-przy-wigilijnym-stole

Zapisz w zeszycie:

Od dwudziestu wieków, od betlejemskiej nocy, Pan Jezus – Syn Boży jest z nami. Rodzi się w ludzkim sercu, gdy człowiek przyjmuje Ewangelię, gdy w znaku Dzieciątka dostrzega miłość Boga.

Wykonaj świąteczny rysunek betlejemskiej stajenki.

Życzę Wam pięknych Świąt Bożego Narodzenia.

 

 

Katecheza 11.12.2020r.

kl. Va

Temat: Boże kryteria wyboru ludzi. Gedeon.

 

Przeczytaj:

 

Poznaj człowieka, który był wojownikiem i przewodził Izraelitom przez czterdzieści lat. Pismo Święte nazywa go sędzią, chociaż nie rozstrzygał spornych spraw w sądzie jak dzisiejsi sędziowie. Zadaniem biblijnych sędziów było prowadzenie narodu wybranego w trudnych, często niebezpiecznych sytuacjach.

 

https://view.genial.ly/5fa4198988bd4c0d82ca5abd/interactive-image-gedeon

Zapisz w zeszycie:

 

Wielkie dzieła Boże mogły być realizowane przez Gedeona, który wobec Pana Boga odznaczał się postawą.................. /uzupełnij brakujące słowo/

Pokora, to uznanie, że życie, łaska zbawienia, wolność, miłość pochodzą od Pana Boga i tylko z Nim człowiek jest w stanie dobrze żyć.

 

 

 

Katecheza 04.12.2020r.

kl. Va

Temat: Trudna podróż. Wędrówka narodu wybranego przez pustynię.

 

Przeczytaj:

 

Mojżesz wyprowadził naród izraelski z niewoli egipskiej. Wyszli z Egiptu, by wrócić do Ziemi Obiecanej, do Kanaanu.

Jednak wędrując przez pustynię szybko zaczęli narzekać na trudy wędrówki.

Przeczytamy teksty mówiące o tym:

 

Izraelici mówili Mojżeszowi i Aaronowi: „Obyśmy pomarli z  ręki Pana w  ziemi egipskiej, gdzieśmy zasiadali przed garnkami mięsa i jadali chleb do syta! Wyprowadziliście nas na tę pustynię, aby głodem zamorzyć całą tę rzeszę”. Pan powiedział wówczas do Mojżesza: „Oto ześlę wam chleb z nieba, jak deszcz. I będzie wychodził lud, i każdego dnia będzie zbierał według potrzeby dziennej. Chcę ich także doświadczyć, czy pójdą za moimi rozkazami, czy też nie. Lecz szóstego dnia zrobią zapas tego, co przyniosą, a  będzie to podwójna ilość tego, co będą zbierać codziennie”. Mojżesz powiedział do Izraelitów: „Wieczorem Pan da wam mięsa do jedzenia, a rano chleba do syta, bo usłyszał Pan szemranie wasze przeciw Niemu […]”. Nazajutrz rano, gdy się warstwa rosy uniosła ku górze, na pustyni leżało coś drobnego, ziarnistego, niby szron na ziemi. Na widok tego Izraelici pytali się wzajemnie: „Co to jest?” – gdyż nie wiedzieli, co to było. Wtedy powiedział do nich Mojżesz: „To jest chleb, który daje wam Pan na pokarm. To zaś nakazał wam Pan: Każdy z was zbierze dla siebie według swej potrzeby, omer na głowę. Każdy z was przyniesie według liczby osób, które należą do jego namiotu”. Izraelici uczynili tak i  zebrali jedni dużo, drudzy mało […] – każdy zebrał według swych potrzeb. Następnie Mojżesz powiedział do nich: „Niechaj nikt nie zostawia nic z  tego do następnego rana”. Niektórzy nie posłuchali Mojżesza i  pozostawili trochę na następne rano. Jednak pojawiały się robaki i następowało gnicie. I rozgniewał się na nich Mojżesz. W szóstym zaś dniu zbierali podwójną ilość pożywienia, dwa omery na każdego. Dom Izraela nadał temu pokarmowi nazwę manna. Była ona biała jak ziarno kolendry i miała smak placka z miodem. Izraelici jedli mannę przez czterdzieści lat, aż przybyli do ziemi zamieszkałej. Jedli mannę, aż przybyli do granic Kanaan. (Wj 16,3-5.8.14-20.22a.31.35)

 

Choć naród stracił ufność do Boga, On uratował swój lud, wyprowadzając wodę ze skały.

 

Lud nie miał wody do picia. I kłócił się lud z Mojżeszem, mówiąc: „Daj nam wody do picia!” Mojżesz odpowiedział im: „Czemu kłócicie się ze mną? I  czemu Pana wystawiacie na próbę?” Ale lud pragnął tam wody i dlatego szemrał przeciw Mojżeszowi i mówił: „Czy po to wyprowadziłeś nas z Egiptu, aby nas, nasze dzieci i nasze bydło wydać na śmierć z pragnienia?” Mojżesz wołał wtedy do Pana, mówiąc: „Co mam uczynić z  tym ludem? Niewiele brakuje, a  ukamienują mnie!” Pan odpowiedział Mojżeszowi: „Wyjdź przed lud, a weź ze sobą kilku starszych Izraela. Weź w rękę laskę, którą uderzyłeś w Nil, i idź. Oto Ja stanę przed tobą na skale, na Horebie. Uderzysz w skałę, a wypłynie z  niej woda, i  lud zaspokoi swe pragnienie”. Mojżesz uczynił tak na oczach starszyzny izraelskiej. (Wj 17,1b.3-6)

 

Izraelici szybko zapominali o tym, co Bóg dla nich zrobił i wciąż narzekali:

 

Podczas drogi jednak lud stracił cierpliwość. I zaczęli mówić przeciw Bogu i Mojżeszowi: „Czemu wyprowadziliście nas z Egiptu, byśmy tu na pustyni pomarli? Nie ma chleba ani wody, a uprzykrzył się nam już ten pokarm mizerny”. Zesłał więc Pan na lud węże o jadzie palącym, które kąsały ludzi, tak że wielka liczba Izraelitów zmarła. Przybyli więc ludzie do Mojżesza, mówiąc: „Zgrzeszyliśmy, szemrząc przeciw Panu i przeciwko tobie. Wstaw się za nami do Pana, aby oddalił od nas węże”. I  wstawił się Mojżesz za ludem. Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: „Sporządź węża i umieść go na wysokim palu; wtedy każdy ukąszony, jeśli tylko spojrzy na niego, zostanie przy życiu”. Sporządził więc Mojżesz węża miedzianego i umieścił go na wysokim palu. I rzeczywiście, jeśli kogo wąż ukąsił, a ukąszony spojrzał na węża miedzianego, zostawał przy życiu. (Lb 21,4-9)

 

Te trzy rzeczywistości: manna, woda ze skały i miedziany wąż były zapowiedzią innych darów.

 

Zapisz w zeszycie:

 

Manna jest zapowiedzią Eucharystii. Ciało i Krew Jezusa, czyli Komunia Święta, to nasz pokarm duchowy, dzięki któremu możemy dotrzeć do nieba.

Woda na pustyni jest symbolem życia, które otrzymujemy w sakramencie Chrztu Świętego.

Wąż umieszczony na palu zapowiada Jezusa, który umarł za nas na drzewie krzyża, by ocalić nas od śmierci wiecznej.

 

Katecheza 27.11.2020r.

kl. Va

Temat: Stał się narzędziem Boga. Józef egipski.

 

Przeczytaj:

 

Przebaczenie jest kluczem do wielkich historii, które są dziełem Boga.

Jest też darem dla osoby, która nas skrzywdziła. Choć w naszym sercu mogą pozostać uczucia gniewu, bólu, a nawet wrogości, przebaczając odrzucamy chęć odwetu lub zemsty. Przebaczenie prowadzi do pojednania, tak jak stało się to w przypadku Józefa.

Wypowiadając w modlitwie Ojcze nasz słowa: „odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom”, wyznajemy, że jeśli nie przebaczymy tym, którzy nas skrzywdzili, nie będziemy potrafili naprawdę odczuć Bożego przebaczenia.

 

Zobacz historię Józefa i jego braci.

 

https://www.youtube.com/watch?v=xO6azq53pwQ

 

https://www.youtube.com/watch?v=oLqxWOD_Iw8

 

Zapis do zeszytu:

 

Uporządkuj kolejność wydarzeń dopisując cyfrę.

 

Józef przebacza braciom.

Józef w domu rodzinnym.

Sny faraona.

Nowa szata i nienawiść braci.

Józef sprzedany do Egiptu.

Bracia u Józefa w Egipcie.

W niewoli u Potifara.

Józef zastępcą faraona.

Józef w więzieniu.

 

Lekarstwem na wyrządzone przykrości jest przebaczenie. Przebaczenie jest ważniejsze od cierpienia. Jednak ma ono być decyzją naszej woli. Pamiętajmy, że Pan Jezus na krzyżu modlił się o wybaczenie grzechów dla tych, którzy Go ukrzyżowali.

 

 

 

 

Katecheza 20.11.2020r.

kl. Va

Temat: Ojcze, a gdzie jest baranek? Izaak.

 

Przeczytaj:

Na początku pytania:

Co dla ciebie jest największą wartością, czymś najważniejszym w życiu?

Czy słyszałaś/łeś kiedyś słowa: „Mój skarbie”?

Kto i do kogo takie słowa mówi?

Skarbem mogą być kosztowności, drogie przedmioty, kamienie szlachetne, pieniądze. Rodzice często mówią o swoich dzieciach, że są ich skarbem, czyli kimś najcenniejszym na świecie. Takim skarbem dla Abrahama i Sary był ich syn Izaak.

W czasach Abrahama narody pogańskie, oddając cześć bożkom, składały ofiary ze zwierząt lub płodów ziemi. Składano również w ofierze ludzi, a nawet pierworodnych synów. Budowano ołtarz, zabijano ofiarę i spalano ją na ołtarzu.

W księdze Rodzaju możemy przeczytać o tym, co przydarzyło się Abrahamowi.

Bóg wystawił Abrahama na próbę. Rzekł do niego: „Abrahamie!” A gdy on odpowiedział: „Oto jestem” – powiedział: „Weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze na jednym z pagórków, jaki ci wskażę”. Nazajutrz rano Abraham osiodłał swego osła, zabrał z sobą dwóch swych ludzi i syna Izaaka, narąbał drzewa do spalenia ofiary i ruszył w drogę do miejscowości, o której mu Bóg powiedział. Na trzeci dzień Abraham, spojrzawszy, dostrzegł z daleka ową miejscowość. I wtedy rzekł do swych sług: „Zostańcie tu z  osłem, ja zaś i  chłopiec pójdziemy tam, aby oddać pokłon Bogu, a  potem wrócimy do was”. Abraham, zabrawszy drwa do spalenia ofiary, włożył je na syna swego, Izaaka, wziął do ręki ogień i nóż, po czym obaj się oddalili. Izaak odezwał się do swego ojca Abrahama: „Ojcze mój!” A gdy ten rzekł: „Oto jestem, mój synu” – zapytał: „Oto ogień i drwa, a gdzież jest jagnię na całopalenie?” Abraham odpowiedział: „Bóg upatrzy sobie jagnię na całopalenie, synu mój”. I szli obydwaj dalej. A gdy przyszli na to miejsce, które Bóg wskazał, Abraham zbudował tam ołtarz, ułożył na nim drwa i związawszy syna swego, Izaaka, położył go na tych drwach na ołtarzu. Potem Abraham sięgnął ręką po nóż, aby zabić swego syna. Ale wtedy Anioł Pański zawołał na niego z nieba i rzekł: „Abrahamie, Abrahamie!” A on rzekł: „Oto jestem”. Anioł powiedział mu: „Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego! Teraz poznałem, że boisz się Boga, bo nie odmówiłeś Mi nawet twego jedynego syna”. Abraham, obejrzawszy się poza siebie, spostrzegł barana uwikłanego rogami w zaroślach. Poszedł więc, wziął barana i złożył w ofierze całopalnej zamiast swego syna. (Rdz 22,1-13)

Bóg polecił Abrahamowi, aby złożył w ofierze swego syna Izaaka, jednak słowa „złóż w ofierze” wcale nie oznaczały, że Bóg chce śmierci Izaaka. Bóg upomniał się o swoje miejsce w sercu Abrahama. A ponieważ Abraham był posłuszny przeszedł próbę zwycięsko. Odzyskał też swój najdroższy skarb – syna Izaaka. Bóg przekonał się, że Abraham ufa Mu tak mocno, że jest w stanie poświęcić swojego ukochanego syna. Jednocześnie Bóg pokazał, że nie chce, by składano Mu ofiary z ludzi, jak to robiły narody pogańskie. Abraham złożył w ofierze baranka. Ofiara ta jest zapowiedzią innej, doskonałej ofiary, która zostanie złożona przez innego Syna posłusznego woli swojego Ojca, tak jak Izaak.

„Zabrali zatem Jezusa. A  On sam, dźwigając krzyż, wyszedł na miejsce zwane Miejscem Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota. Tam Go ukrzyżowano.” (J 19,16-18a)

Umiłowany Syn Boga Ojca, posłusznie niósł drzewo krzyża na Golgotę. Tam złożył samego siebie w ofierze za nas i ocalił nas w ten sposób od śmierci wiecznej. Pokonał ją przez swoją śmierć na krzyżu i zmartwychwstanie.

Zapisz w zeszycie:

Izaak zapowiada Pana Jezusa.

Abraham nie odmówił Bogu swego jedynego syna. Niewinny Izaak miał zostać złożony w ofierze.

Abraham zamiast Izaaka złożył w ofierze baranka. Izaak został uratowany od śmierci.

Bóg zesłał na ziemię swojego Syna Jezusa. Niewinny Jezus oddał swoje życie za grzechy ludzi.

Jezus jest Barankiem Bożym, który gładzi grzechy świata. Jezus pokonał śmierć przez swoje zmartwychwstanie.

 

 

                                                         KONKURS

 

                                        „RODZINNY KALENDARZ ADWENTOWY”

 

Dla kogo: chętni uczniowie kl. V – VIII

Sposób wykonania dowolny. Liczy się pomysłowość wykonania samego kalendarza, a w sposób szczególny wymyślone przez Was zadania, które się w nim znajdą.

W czasie Świąt Bożego Narodzenia, w wybranym przez Was dogodnym momencie należy wykonać rodzinne zdjęcie z „Rodzinnym Kalendarzem Adwentowym”, dołączyć 3 zadania, które rodzinie najbardziej się podobały    i wysłać na adres:

renata.makowska@sp21.bytom.pl

 

Po przerwie świątecznej przynieście kalendarze i wybrane zadania do szkoły.

Rozwiązanie konkursu i wręczenie nagród nastąpi /w zależności od sytuacji/  ok.15.01.21r.

Nagrody: Punkty dodatnie z zachowania, ocena z religii za dodatkową aktywność, dyplomy

oraz inne niespodzianki.

 

 

 

 

Katecheza 13.11.2020r.

Klasa: Va

Temat: Powtórzenie wiadomości – quiz.

 

Jak wykonać quiz?

W każdym pytaniu jest jedna prawidłowa odpowiedź.

Proszę napisać wybraną odpowiedź wg podanego przykładu.

 

Pyt. 1 odpowiedź – /tu podać wybraną literkę np. c/

Pracę można wykonać na komputerze lub w zeszycie, wykonać zdjęcie lub lepiej załączyć w formacie pdf            i przesłać do 20.11.20r. na moją pocztę.

 

1. Celem Biblii jest:

   a) podanie tylko i wyłącznie faktów historycznych,

   b) pokazanie działania Boga w życiu ludzi (historia zbawienia),

   c) przedstawienie archeologom starożytnych zwyczajów.

2. Pismo Święte składa się:

   a) ze Starego i Nowego Testamentu,

   b) z Części Zwyczajnej i Części Nadzwyczajnej,

   c) z Dwóch Ewangelii.

3. W celu ułatwienia posługiwania się Biblią podzielono ją na:

   a) tomy i rozdziały,

   b) tomy i księgi,

   c) księgi, rozdziały i wersety.

4. Autor biblijnego opisu świata chce przekazać, że:

   a) świat powstał w ciągu tygodnia,

   b) świat powstał w wyniku powolnych przemian,

   c) Bóg jest Stwórcą wszystkiego, co istnieje.

5. Biblijny opis stworzenia człowieka ukazuje, że:

   a) przodkiem ludzi są małpy,

   b) człowiek posiada tylko ciało,

   c) kobieta i mężczyzna noszą w sobie obraz Boga.

6. Imiona pierwszych ludzi to:

   a) Kain i Abel,

   b) Abraham i Sara,

   c) Adam i Ewa.

7. Źródłem grzechu pierwszych rodziców była:

   a) pycha,

   b) zazdrość,

   c) chciwość

8. Kobieta i mężczyzna otrzymali od Boga wyjątkowe dary. Są to:

   a) nieśmiertelna dusza, wolna wola, rozum,

   b) dom, ubranie, wolność,

   c) materiały do budowy domu, rośliny.

9. Zadaniem aniołów jest:

   a) wykonywać polecenia Boga,

   b) pomagać ludziom, prowadząc ich do zbawienia,

   c) oddawać cześć Bogu.

10. Na grzech pierwszych ludzi Bóg odpowiedział:

    a) obietnicą zesłania plag,

    b) obietnicą zesłania Zbawiciela,

    c) obietnicą zniszczenia ziemi.

11. Od grzechu pierworodnego uwalnia nas:

    a) sakrament chrztu,

    b) sakrament pokuty i pojednania,

    c) sakrament Eucharystii.

12. Przeciwieństwem zazdrości jest:

    a) chęć bycia lepszym niż inni,

    b) lenistwo,

    c) bezinteresowna pomoc i radość z osiągnięć innych.

13. Noe był człowiekiem:

    a) wysokim,

    b) samotnym,

    c) prawym.

14. Wyrażenie „sięgać nieba” w biblijnym opisie budowy wieży Babel oznacza:

    a) wchodzenie na wysoką górę, by być bliżej Boga,

    b) pragnienie, by być równym Bogu, który jest w niebie,

    c) prośbę do Boga, który jest w niebie.

 

 

 

 

 

 

 

 

Katecheza 06.11.2020r.

Klasa Va

Temat: Jak ocalić najbliższych?

 

Przeczytaj:

 

Dziś poznamy Noego, który wykazał się wielką uczciwością i posłuszeństwem wobec Boga.

Noe uczy nas, jak być posłusznym Bogu o dlaczego dobrze jest troszczyć się o innych.

 

Przeczytaj historię Noego:

 

Pan widział, że wielka jest niegodziwość ludzi na ziemi i że usposobienie ich jest […] złe. […] Pan rzekł: „Zgładzę ludzi, których stworzyłem, z  powierzchni ziemi: ludzi, bydło, zwierzęta pełzające i ptaki podniebne, bo żałuję, że ich stworzyłem”. Noe, człowiek prawy, wyróżniał się nieskazitelnością wśród współczesnych sobie ludzi; w przyjaźni z Bogiem żył Noe. Bóg rzekł do Noego: „[…] zbuduj sobie arkę z drzewa żywicznego […]. Ja zaś sprowadzę na ziemię potop, aby zniszczyć wszelką istotę pod niebem, w której jest tchnienie życia; wszystko, co istnieje na ziemi, wyginie, ale z tobą zawrę przymierze. Wejdź […] do arki z synami twymi, z żoną i z żonami twych synów. Spośród wszystkich istot żyjących wprowadź do arki po parze, samca i samicę, aby ocalały wraz z tobą od zagłady”. I Noe wykonał wszystko tak, jak Bóg polecił mu uczynić. A potop trwał na ziemi czterdzieści dni i wody wezbrały, i podniosły arkę ponad ziemię.

[…] Bóg, pamiętając o  Noem, o  wszystkich istotach żywych i o wszystkich zwierzętach, które z nim były w arce, sprawił, że powiał wiatr nad całą ziemią i  wody zaczęły opadać. […] Noe wyszedł więc z arki wraz z synami, żoną i z żonami swych synów. Wyszły też z arki wszelkie zwierzęta […]. Noe zbudował ołtarz dla Pana i wziąwszy ze wszystkich zwierząt czystych i z ptaków czystych, złożył je w ofierze całopalnej na tym ołtarzu. Gdy Pan poczuł miłą woń, rzekł do siebie: „Nie będę już więcej złorzeczył ziemi ze względu na ludzi, bo usposobienie człowieka jest złe już od młodości. Przeto już nigdy nie zgładzę wszystkiego, co żyje, jak to uczyniłem”. (Rdz 6,5-7.9b.13-19.22; 7,17; 8,1.18-21)

 

Przed potopem Bóg upominał ludzi, by mogli się nawrócić. Ludzie jednak nie wykorzystali danego im czasu. Możemy określić ich życie jako niegodziwe. Zasłużyli na karę. Sprzeciwili się Bogu i nie zwracali uwagi na Jego upomnienia. Noe był ich przeciwieństwem. Był człowiekiem prawym. Ocalił siebie, swą rodzinę i zwierzęta. Dzięki niemu świat mógł się odrodzić na nowo. Nie przypisał jednak tego ocalenia sobie, lecz podziękował za nie Bogu, a Bóg obiecał, że więcej nie ukarze ludzi potopem.

 

My również jesteśmy zaproszeni do tego by być ludźmi prawymi, to znaczy takimi, którzy słuchają Boga i kochają swoich bliskich. Służą im pomocą i troską.

Postępując sprawiedliwie, mówiąc prawdę, dotrzymując słowa, budujemy w swoim życiu „arkę”, która nigdy nie zatonie.

Najlepszą formą pomocy dla rodziny jest praca nad tym, by zmieniać na lepsze siebie samych.

Trzeba myśleć o pomaganiu rodzinie już teraz. Ten, kto szanuje swoich rodziców teraz, będzie dla nich wsparciem i w przyszłości. Nikt nie staje się dobry w jednej chwili, lecz pracuje nad tym całe życie. Ten, kto tak, jak Noe jest blisko Boga, może prosić Go o pomoc dla swoich bliskich.

Bóg wynagrodzi wam także waszą prawość w niebie.

 

Zapisz w zeszycie:

Najlepszą formą pomocy dla naszej rodziny będzie praca nad tym, by zmieniać na lepsze samych siebie. Postępując sprawiedliwie, mówiąc prawdę, dotrzymując słowa, budujemy w swoim życiu arkę, która nigdy nie zatonie.

Narysuj Arkę Noego.

 

 

Katecheza 30.10.2020r.

Kl. Va

Temat: Dlaczego trzeba było opuścić Eden?

Każdy z nas chce być szczęśliwy. Również Adam i Ewa otrzymali taką szansę.

Pan Bóg przygotował dla nich krainę szczęścia – Eden.

Istotą Edenu była bliskość Boga. Jaka była postawa pierwszych ludzi wobec darów Pana Boga?

 

A zasadziwszy ogród w Edenie na wschodzie, Pan Bóg umieścił tam człowieka, którego ulepił. Na rozkaz Pana Boga wyrosły z  gleby wszelkie drzewa miłe z wyglądu i smaczny owoc rodzące oraz drzewo życia w środku tego ogrodu i drzewo poznania dobra i zła. Pan Bóg wziął zatem człowieka i umieścił go w ogrodzie Eden, aby uprawiał go i doglądał. (Rdz 2,8-9.15)

 

Dzisiaj poszukamy odpowiedzi na pytania:

 

Jaka była postawa pierwszych ludzi wobec darów Pana Boga?

Jak to się stało, że człowiek stracił te dary?

 

Tak przykazał Pan Bóg człowiekowi: „Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możesz spożywać do woli; ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy z niego spożyjesz, niechybnie umrzesz”.  A wąż […] rzekł do niewiasty: „Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu?” Niewiasta odpowiedziała wężowi: „Owoce z drzew tego ogrodu jeść możemy, tylko o  owocach z  drzewa, które jest w  środku ogrodu, Bóg powiedział: Nie wolno wam jeść z niego, a nawet go dotykać, abyście nie pomarli”. Wtedy rzekł wąż do niewiasty: „Na pewno nie umrzecie! Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło”. Wtedy niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy. Zerwała zatem z niego owoc, skosztowała i dała swemu mężowi, który był z nią, a on zjadł. A wtedy otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy; spletli więc gałązki figowe i zrobili sobie przepaski. Gdy zaś mężczyzna i jego żona usłyszeli kroki Pana Boga […], skryli się przed Panem Bogiem wśród drzew ogrodu. Pan Bóg zawołał na mężczyznę i zapytał go: „Gdzie jesteś?” On odpowiedział: „Usłyszałem Twój głos w  ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i  ukryłem się”. Rzekł Bóg: „Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z  drzewa, z  którego ci zakazałem jeść?” Mężczyzna odpowiedział: „Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem”. Wtedy Pan Bóg rzekł do niewiasty: „Dlaczego to uczyniłaś?” Niewiasta odpowiedziała: „Wąż mnie zwiódł i zjadłam”. Do mężczyzny […] Bóg rzekł: „[…] W  pocie oblicza twego będziesz musiał zdobywać pożywienie, póki nie wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz!” […] Pan Bóg wydalił go z ogrodu Eden, aby uprawiał tę ziemię, z której został wzięty. (Rdz 2,16-17; 3,1-13.17.19.23)

 

Opis biblijny zawiera symbole. Postacie, ich zachowania oraz przedmioty wskazują na głębsze przesłanie tekstu.

 

Spróbujmy odczytać symbole i ich znaczenie.

Ogród Eden symbolizuje przyjaźń z Bogiem i szczęście.

Wąż to symbol szatana.

Owoce poznania dobra i zła, to prawa, które ustanowił Bóg z miłości do człowieka.

Zerwanie owocu poznania dobra i zła to chęć bycia równym Bogu. Nie liczenia się z Jego wolą.

Kłótnia Adama i Ewy, to niezgoda, nieporozumienia między ludźmi.

Pot symbolizuje cierpienie, ciężką pracę.

Wygnanie z raju jest symbolem zerwania zażyłości, bliskości z Bogiem.

 

Adam i Ewa mieli wolną wolę. W wolności stanęli przed wyborem: być posłusznym Bogu lub sprzeciwić się Bogu słuchając szatana. Wybrali grzech, który stał się przyczyną ich zniewolenia.

Pierwsi ludzie doskonale wiedzieli, że przekroczyli zasady, które ustanowił Bóg, ale nie chcieli się do tego przyznać. Adam zrzucił winę na Ewę, a Ewa na węża.

Źródłem grzechu pierwszych rodziców była pycha, czyli wywyższenie się człowieka wobec Boga. Wymieniamy ją jako pierwszy grzech spośród siedmiu grzechów głównych:

pycha,

chciwość,

nieczystość,

zazdrość,

nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu,

gniew,

lenistwo.

 

W każdym człowieku jest obecne pragnienie bycia dobrym. Stałą gotowość czynienia dobra, nawet mimo niesprzyjających warunków, nazywamy cnotą.

Do cnót zaliczamy:

pokorę,

hojność,

czystość,

życzliwość,

umiarkowanie,

łagodność,

pracowitość

 

Zapisz do zeszytu: 7 grzechów głównych i 7 cnót. Połącz w pary grzech z cnotą, która jest przeciwieństwem grzechu.

Przykład: chciwość – hojność

 

W wieczornej modlitwie podziękuj Panu Bogu za to, co dobrego udało ci się dzisiaj zrobić i przeproś za popełnione grzechy.

Katecheza 27.10.2020r.

Klasa: Va

Temat: Moje drzewo rodowe, czyli kto pochodzi od małpy, a kto od Adama i Ewy?

Na początek przypomnimy sobie treści z poprzedniej katechezy.

Pomiędzy biblijnym opisem stworzenia świata a teoriami nauk przyrodniczych na temat jego powstania nie ma sprzeczności. Nauki te zajmują się bowiem opisem prawidłowości i przemian zachodzących w przyrodzie, a biblijny opis stworzenia świata odpowiada na pytanie, dlaczego świat powstał. Dziś zastanowimy się, co Biblia i nauki przyrodnicze mówią nam o powstaniu człowieka.

Teoria ewolucji Karola Darwina próbuje wytłumaczyć na podstawie obserwacji świata przyrody oraz odkrywanych w ziemi szczątków wymarłych zwierząt, w jaki sposób kształtowały się organizmy zwierząt aktualnie żyjących na ziemi. Wysnuwa ona wniosek, że również wygląd i sposób funkcjonowania człowieka są wynikiem jego umiejętności przystosowania się do środowiska, w którym żyje. Biblia wyjaśnia nam, że człowiek pochodzi od Boga, co więcej, jest Jego najdoskonalszym dziełem i jego zadaniem jest panowanie nad światem przyrody. Jest to umiejętność, której nie posiada żadne inne stworzenie na ziemi.

A wreszcie rzekł Bóg: „Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi!” Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę. Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: „Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i  uczynili ją sobie poddaną;  abyście panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi”. I rzekł Bóg: „Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem”. […] I tak się stało. A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre. (Rdz 1,26-31)

 Podczas stwarzania Bóg mówi: „uczyńmy człowieka na nasz obraz”, „podobnego nam”, „na obraz Boży”. Wyrażenia te oznaczają, że człowiek jako jedyne stworzenie na ziemi jest podobny do samego Boga. Oczywiście nie chodzi tu o podobieństwo fizyczne, ponieważ Pan Bóg nie ma ciała, jest duchem, ale o podobieństwo duchowe. Bóg daje życie parze ludzkiej: kobiecie i mężczyźnie, by razem przekazywali nowe życie. Potwierdza to słowami „bądźcie płodni”. Bóg „stworzył mężczyznę i niewiastę”, by razem mogli wypełniać zadanie zaludniania ziemi. Mężczyzna i kobieta noszą w sobie obraz Boga, ponieważ posiadają nieśmiertelną duszę, rozum i wolną wolę. Jako jedyne stworzenie na ziemi człowiek potrafi kochać, myśleć krytycznie i refleksyjnie oraz tworzyć. Te zdolności pozwalają mu panować nad całym stworzeniem, przy czym panowanie to oznacza troskę o otaczający świat i odpowiedzialność za jego losy. W Biblii możemy znaleźć odpowiedź na najtrudniejsze pytania dotyczące człowieka – o jego duszę i sens istnienia. Na te pytania nie da się odpowiedzieć w oparciu   o prawa przyrody. Teksty biblijne wyjaśniają, że człowiek pochodzi od Kogoś, kto jest nieskończenie większy od niego samego. Biblia nie zajmuje się biologicznymi przejawami życia ludzi, pozostawia to naukom przyrodniczym, które posiadają potrzebne do tego narzędzia.

Pismo Święte mówi o pochodzeniu człowieka, który ma sferę fizyczną i duchową, biologia zaś zajmuje się pochodzeniem ciała człowieka. Możemy więc stwierdzić, że biblijny opis stworzenia człowieka nie jest sprzeczny z wynikami badań nauk przyrodniczych, a nauki przyrodnicze nie przeczą Biblii. Pismo Święte i biologia odnoszą się do różnych aspektów życia człowieka.

Człowiek został stworzony jako kobieta i mężczyzna, na obraz i podobieństwo Boże. Otrzymał od Boga dary:

 • nieśmiertelną duszę – aby mógł żyć wiecznie,

• wolną wolę (wolność) – by mógł kochać i być dobrym,

• rozum – dzięki któremu może myśleć i rozumnie działać

 

Poniżej znajdziecie link z ćwiczeniami do katechezy. Należy go skopiować i wkleić do przeglądarki. Otworzy się strona z ćwiczeniami, można je wykonać w zeszycie lub wydrukować i wkleić do zeszytu.

Powodzenia.

file:///C:/Users/Nauczyciel/Downloads/tem_10_Zeszyt_kl_5_SP_Szczesliwi_ktorzy_szukaja_prawdy.pdf