Katecheza 14.05.2021r.

klasa: 6a i 6b

Temat: Dlaczego rodzice wymagają od swoich dzieci?

W czasie prac wykopaliskowych prowadzonych na terenach dawnej Mezopotamii archeolodzy odkryli tabliczki, na których odczytano skargi rodziców na krnąbrne dzieci. Dzieci te nie chciały przyjmować wartości przekazywanych im przez rodziców. Wykopalisko to świadczy, że od dawna istniały konflikty międzypokoleniowe.

O obowiązku posłuszeństwa rodzicom przypomina IV przykazanie Boże. W wielu miejscach Pisma Świętego znajdujemy do niego odniesienia.

„Czcij ojca twego i matkę – jest to (…) przykazanie z obietnicą – aby ci było dobrze i abyś długo żył na ziemi. A [wy], ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu waszych dzieci, lecz wychowujcie je w karności, napominając, jak chce Pan”. Ef 6,2-4

Pismo Święte nakazuje dzieciom okazywanie posłuszeństwa rodzicom. Rodzicom przypomina, że mają obowiązek z miłością troszczyć się o dzieci. Powinni właściwie upominać je, aby wyrosły na mądrych i odpowiedzialnych ludzi. Nie mogą robić tego w sposób niesprawiedliwy i zbyt surowy.

Rodzice i dzieci są sobie nawzajem potrzebni. Stąd wynikają ich wzajemne prawa i obowiązki. Mają one zapewnić dzieciom właściwy rozwój, a rodzicom szacunek. Zarówno rodzice, jak i dzieci powinni obdarzać się miłością i wspólnie dążyć do zbawienia.

Bardzo ważne jest, aby dzieci i rodzice umieli ze sobą szczerze rozmawiać i znaleźć wspólny punkt widzenia. Zadaniem rodziców jest przekazać wartości, którymi sami żyją. Gdy małe dziecko chce bawić się nożyczkami,   a rodzice mu nie pozwalają, choć krzyczy i płacze, robią to dlatego, że je kochają i nie chcą, aby stała mu się krzywda. W rozmowach z młodzieżą często się słyszy, że metody wychowawcze rodziców to zamach na ich wolność. Nie starają się zrozumieć ich stanowiska. Warto się jednak zastanowić, dlaczego podjęli takie decyzje.

Dokończ zdania w zeszycie:

Rodzice wymagają ode mnie, żeby…          ponieważ…

chodzić do kościoła -

uczyć się -

myć zęby -

ciepło się ubierać -

wracać o ustalonej godzinie do domu -

sprzątać po sobie dbać o zdrowie -

Postaraj się sprawić rodzicom radość dobrym czynem lub słowem.

https://view.genial.ly/5ea6866dd407580db920d8a8/presentation-643-dlaczego-rodzice-wymagaja-od-swoich-dzieci

Katecheza 13.05.2021r.

klasa: 6c

Temat: Służyć wspólnocie - małżonkowie.

 Bóg stworzył człowieka jako mężczyznę i kobietę, którzy z Jego woli mogą tworzyć wspólnotę małżeńską. Chrystus uczynił małżeństwo sakramentem, czyli miejscem szczególnej obecności Boga. Małżonkowie otrzymują Bożą pomoc do wytrwania w podjętych zobowiązaniach. W małżeństwie realizują Boży plan dla ich życia: obdarzają się wzajemną miłością, przekazują życie, troszczą się o wychowanie dzieci.

Zapoznajcie się z prezentacją:

https://view.genial.ly/5eb02da598d6ea0d8c8572c7/social-action-klasa-642-sluzyc-wspolnocie-malzonkowie 

Zapiszcie w zeszycie odpowiedź na pytanie:

Co ślubują sobie wzajemnie małżonkowie w przysiędze małżeńskiej?

Katecheza 07.05.2021r.

klasa: 6a i 6b

Temat: Dla królestwa niebieskiego - ksiądz, siostra zakonna i zakonnik.

 Są różne powołania. Jedni  są powołani do życia w małżeństwie, inni do życia jako kapłan, zakonnik czy siostra zakonna. Są jeszcze tacy, którzy mają powołanie do życia w samotności. W każdym z tych powołań możemy służyć Bogu.

Wklej w przeglądarkę internetową poniższy link i zapoznaj się z prezentacją;

https://view.genial.ly/5e9b3036124e5b0d7bc8e542/presentation-641-dla-krolestwa-niebieskiego-ksiadz-siostra-i-zakonnik

Możesz też w wolnym czasie zobaczyć jak swoje powołanie przeżył św. Jan Bosko

https://gloria.tv/post/Awaxz6Ac81WU1kwyMTkHFErDf

Katecheza 23.04.2021r.

klasa: 6a i 6b

Temat: Wiatr i ogień.

Sekwencja do Ducha Świętego, to rodzaj hymnu śpiewanego przez chrześcijan na cześć Ducha Świętego. Odszukaj w swojej książeczce do nabożeństw tej pieśni i uzupełnij luki.

1. Przybądź …....Święty,

Spuść z niebiosów ….......,

….......... Twego strumień.

Przyjdź Ojcze …..........,

…......... darów mnogich,

Przyjdź …............... sumień.

2. O, najmilszy z Gości,

Słodka serc …...........,.

…...................orzeźwienie.

W ….............. Tyś ochłodą,

W skwarze żywą …...............,

W …................. utulenie.

3. Światłości …..................,

Serc ….............. wnętrza

….............. swej potędze.

Bez …............ tchnienia

Cóż jest wśród …..............,

Jeno cierń i …..........

4. …..........., co nieświęte,

Oschłym wlej …..............,

Ulecz …................... ranę.

Nagnij, co jest ….............,

Rozgrzej serca ….............

…........................ zabłąkane.

5. Daj Twoim wierzącym,

Tobie ufającym,

….............................. dary.

Daj zasługę …................,

Daj …..............zwycięstwa,

Daj …............... bez miary.

Duch Święty jest trzecią Osobą Boską. On obdarza nas darami i pomaga w konkretnych sytuacjach tym, którzy Go o to proszą. Jezus mówił o Nim w swoim nauczaniu. Duch Święty zstąpił też na Jezusa podczas Jego chrztu. W Biblii opisane są różne znaki, które towarzyszyły zstąpieniu Ducha Świętego. Na dzisiejszej katechezie będziemy się uczyć, jak je rozpoznawać.

Poniżej znajdują się fragmenty z Pisma Świętego. Odszukaj w nich symbolu Ducha Świętego, a następnie narysuj ten symbol w zeszycie.

„W chwili gdy wychodził z wody, ujrzał rozwierające się niebo i Ducha jak gołębicę zstępującego na Niego” (Mk 1,10)

„Jezus zawołał donośnym głosem: (…) Jak rzekło Pismo: Rzeki wody żywej popłyną z jego wnętrza». A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego” (J 7,37a. 38-39a).

„Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wichru, i napełnił cały dom, w którym przebywali” (Dz 2,2).

„Ukazały się im też jakby języki ognia, które się rozdzielały, i na każdym z nich spoczął jeden” (Dz 2,3).

Symbolami Ducha Świętego są gołębica, ogień, woda i wiatr. Symbole te przypominają nam o tym, w jaki sposób Duch Święty działa w życiu chrześcijanina.

Połącz w pary symbol z działaniem Ducha Świętego.

Woda                                                                   wierność, czystość serca, łagodność, miłość, pokój

Ogień                                                                   wolność, aktywność, siła

Wiatr                                                                    życie, wzrost, oczyszczenie, uleczenie, zdrowie

Gołębica                                                              oświecenie, moc, miłość, gorliwość, oczyszczenie

Symbole biblijne pomagają nam zrozumieć działanie Ducha Świętego w życiu człowieka. Działanie to rozpoznajemy przez porównanie go do niektórych zjawisk w naturze: wiatru, deszczu, ognia czy cech przypisywanych gołębicy. Ogień oczyszcza, ogrzewa i oświeca. Woda ożywia, oczyszcza i pobudza do wzrostu. Wiatr kojarzy się z siłą i wolnością. Gołębica to uosobienie czystości, łagodności i wierności.

Duch Święty jest obecny w każdym z nas od chwili chrztu. Obdarza nas umiejętnością modlitwy i łagodnością, pomaga wybierać dobro, oczyszcza, uczy wierności. Oświeca nas, czyli ukazuje, co powinniśmy czynić, aby pełnić wolę Boga. Daje gorliwość, by trwać w dobrych postanowieniach, i siłę do przeciwstawiania się złu. Potrzebujemy Ducha Świętego, by być blisko Boga. Popatrzcie jeszcze raz na symbole Ducha Świętego i ich przesłanie. Wybierzcie ten dar, który chcielibyście, aby Duch Święty w was umocnił i poproście o niego w modlitwie.

Katecheza 22.04.2021

klasa 6c

Temat: Niedziela -  czas na refleksje

Dlaczego niedziela jest dla nas ważna?

https://www.youtube.com/watch?v=7QaE1iJ625w

Jak przeżywać niedzielę w czasach epidemii?

https://www.youtube.com/watch?v=l8v2SWoPqbY

Uzupełnij treść trzeciego przykazania Bożego

Pamiętaj..........................................................

Katecheza 16.04.2021r.

klasa 6a i 6b

Temat:  Miłosierdzie Boże w życiu św. s. Faustyny.  

Dzisiaj quiz związany z życiem s. Faustyny.  Rozwiązanie quizu proszę odesłać na mój adres. 

1. Apostołką Bożego Miłosierdzia nazywamy:

a) św. Weronikę,

b) św. siostrę Faustynę Kowalską,

c) św. Jadwigę, królową Polski.

2. Siostra Faustyna Kowalska:

a) pochodziła z ubogiej rodziny rolników,

b) była szlachcianką,

c) pochodziła z bogatego rodu.

3. Siostra Faustyna napisała:

a) pamiętnik,

b) kronikę,

c) „Dzienniczek”.

4. W Dzienniczku znajdujemy opis:

a) pięknych krajobrazów,

b) spotkań siostry Faustyny z Panem Jezusem,

c) pracy w ogrodzie klasztornym.

5. Pan Jezus polecił siostrze Faustynie, aby:

a) mówiła ludziom o miłosierdziu Bożym,

b) zachowywała milczenie,

c) więcej pracowała.

6. Siostra Faustyna została kanonizowana przez papieża:

a) Benedykta XVI,

b) Franciszka,

c) Jana Pawła II.

7. Grób siostry Faustyny znajduje się w:

a) Częstochowie,

b) Krakowie-Łagiewnikach,

c) Warszawie.

8. Sposobami uczczenia Bożego miłosierdzia, przekazanymi przez siostrę Faustynę są:

a) godzina miłosierdzia, święto Miłosierdzia Bożego, „Koronka do miłosierdzia Bożego”, obraz Jezusa Miłosiernego,

b) post, modlitwa, jałmużna,

c) pielgrzymka, litania, różaniec.

Obraz Jezusa Miłosiernego jest jak „naczynie”, z którego możemy czerpać dar Bożego miłosierdzia. Każdemu, kto się będzie z ufnością modlił przed tym obrazem oraz będzie miłosierny względem bliźnich, Jezus obiecał wyproszenie wielu łask zgodnych z wolą Bożą. On pomoże nam w pracy nad własnymi wadami i w zbliżaniu się do Pana Boga przez miłość. Wyjątkową łaską jest dar szczęśliwej śmierci, czyli w łasce uświęcającej.

Napis „Jezu, ufam Tobie” umieszczony na obrazie przypomina, abyśmy zwracali się do Niego zwłaszcza wtedy, gdy jest nam trudno. Osoba, która z ufnością będzie się zwracała do Zbawiciela, może być pewna, że przebaczone zostaną jej grzechy i będzie zbawiona.

  

atecheza 09.04.2021r.

klasa: 6a i 6b

Temat: Jezu, ufam Tobie - w obliczu miłosierdzia.

Podaję link, pod którym znajdziesz materiał biograficzny o życiu s. Faustyny Kowalskiej.

https://www.cda.pl/video/8156199

Przed nami niedziela Miłosierdzia Bożego. Święta Faustyna przypomniała o tym, że Bóg dał swojego Syna, który umarł na krzyżu i zmartwychwstał dla naszego zbawienia. To znak jego miłości i miłosierdzia względem człowieka. Każdy może zaufać Jezusowi, prosząc o wybaczenie grzechów i dar życia wiecznego. Bożą miłość i miłosierdzie możemy przekazywać innym na co dzień przez nasze czyny, słowa i modlitwę. Szczególnie mamy pamiętać o umierających oraz ludziach żyjących daleko od Boga.

 Prezentacja:

https://view.genial.ly/5e98223437cbd20d78d57e6d/presentation-swieta-faustyna-i-boze-milosierdzie  

Zadanie:

Napisz, co Pan Jezus obiecał tym, którzy będą czcili Jego miłosierdzie?

Katecheza 25.03.2021r.

Klasa 6c

26.03.21r. - klasa 6a i 6b

Temat: Kielich i patena. Naczynia liturgiczne.

 

Przygotowując i spożywając posiłki w naszych domach, używamy zwykłych, codziennych naczyń. Są jednak takie okazje, podczas których używamy naczyń ładniejszych, bardziej eleganckich, na przykład gdy chcemy, by zaproszeni goście poczuli się wyjątkowo.

Również podczas liturgii Mszy Świętej używa się specjalnych naczyń, przeznaczonych wyłącznie do liturgii.

Wystrój kościoła, specjalne naczynia liturgiczne, określone postawy ciała pomagają w modlitewnym skupieniu i owocnym przeżywaniu Mszy Świętej.

 

Na podstawie prezentacji wypisz poznane naczynia liturgicze.

https://view.genial.ly/6037c11b09b9e60da4d033fd

Pierwsza Msza Święta była sprawowana przez Pana Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy,

gdy w obecności apostołów przemienił chleb w swoje Ciało, a wino w swoją Krew.

 W czasie liturgii najważniejszy jest moment konsekracji. Wagę eucharystycznych postaci Pana Jezusa podkreślają również naczynia liturgiczne. Nie można ich używać do innych celów.

Narysuj w zeszycie poznane naczynia liturgiczne.

 

 

Katecheza 18.03.21r.  / 19.03.21r.  - kl. 6a i 6b

Klasa: 6 c

Temat: Noc zdrady – z Jezusem w Getsemani.

 

Dzisiaj poznamy bliżej postać jednego z Apostołów. Jest to postać, wokół której stawiamy wiele pytań. Judasz Iskariota. Kim był? Dlaczego poszedł za Jezusem? Dlaczego zdradził Jezusa?

 

https://view.genial.ly/5e74b75e35d6100d77d8754b/interactive-image-noc-zdrady

 

Wykonaną pracę prześlij na mój adres.

Sprawdź, czy wykonałeś/łaś poniższy sprawdzian. Jeśli nie, zrób to koniecznie.

 

Katecheza 04.03.2021r.  - klasa 6c

                  05.03.2021r. - klasa 6 a i b 

Temat: Powtórzenie wiadomości – przypowieści Jezusa.

 

Wykonaną pracę odeślij na mój adres: renata.makowska@sp21.bytom.pl

 

1.Połącz odpowiednio symbole z przypowieści o talentach z ich znaczeniami:

 

a) ci, którzy słyszą słowo, ale nie przyjmują go, ponieważ szatan porywa je z ich serc

b) ci, którzy zachwycają się słowem Bożym, ale nie mają dostatecznej wytrwałości; słowo nie porusza głębi ich serca, szybko zapominają o nim, gdy tylko przestaje być wygodne albo kiedy przyjdą trudności

c) Pan Jezus

d) słowo Boże

e) ci, którzy nie tylko słyszą słowo, ale również je przyjmują i dzięki temu wydają owoc

f) ci, którzy słuchają słowa, ale są zajęci doczesnymi sprawami i nie mają czasu dla Boga

 

1. Siewca

2. Ziarno

3. Droga

4. Skała

5. Grunt z cierniami

6. Żyzna gleba

 

2. Z wymienionych przypowieści wybierz dwa tytuły i uzupełnij nimi tekst:

   Przypowieść o:

   - marnotrawnym synu

   - zagubionej owcy

   - zaczynie

   - zagubionej drachmie

   - ziarenku gorczycy

    

W przypowieściach ………………………………… i ……………………………………… Pan Jezus uczy nas, że Królestwo Boże zaczyna się i wzrasta w ludzkich sercach. Dzięki mocy Bożej możemy stawać się coraz lepszymi i przemieniać świat.

 

3. Pan Jezus w pewnej przypowieści wskazuje właściwy fundament, na którym warto budować własne życie. Napisz, o jakim fundamencie mowa:

   …………………………………………………………………………………………………

 

4. Do symboli z przypowieści o talentach dopisz ich znaczenie.

   1. pan -

   2. słudzy -

   3. talenty -

   4. „puścić w obrót”-

   5. „zakopać w ziemi” -

 

5. Przebaczyć 77 razy to znaczy …..........................................................

 

6. . Wykreśl z poniższego tekstu te wyrażenia, które powodują, że zdania są nieprawdziwe.

    

   Przypowieść o dziesięciu/pięciu pannach opowiada o czekaniu na pana młodego przez dwa rodzaje panien. Roztropne/nierozsądne przewidziały, że oliwa może się skończyć, dlatego wzięły zapas. Zapomniały o tym roztropne/nierozsądne. Dlatego udało/nie udało się im wejść na ucztę weselną. W przypowieści Pan Jezus mówi nam, że wszyscy nie jesteśmy/ jesteśmy zaproszeni do Jego królestwa, ale nie wszyscy właściwie się przygotowujemy/ nie przygotowujemy do spotkania z Nim.

 

7. Zaznacz prawidłową odpowiedź.

   Pan Jezus w przypowieści o robotnikach w winnicy uczy, że człowiek może nawrócić się: a) w chwili narodzin,

   b) w każdej chwili swojego życia,

   c) tylko w chwili śmierci.

 

8. W miejsce kropek wpisz odpowiednio następujące wyrazy: motywach, sądu szczegółowego, nadzieję, czyśćcu, szczęścia, chwaście, sąd ostateczny.

    

   Jezus w przypowieściach o …………………i sieci mówi o rzeczach ostatecznych. Po śmierci spotkamy się ze Zbawicielem podczas…………………………………………. Poznamy prawdę o naszych czynach i o ………………………… naszego postępowania. Możemy mieć …………………, że otrzymamy szansę na oczyszczenie duszy w………………………. To stan przejściowy, po którym idzie się do nieba. Na końcu świata, gdy Chrystus powróci na ziemię, nastąpi……………………………. Otrzymamy wtedy niebo, czyli stan wiecznego ………………………z Bogiem, albo piekło – stan wiecznego oddalenia od Boga.

 

 

Katecheza 04.04.2021r.

Klasa: 6a i 6b

Temat: Chwast i sieć – dla kogo niebo?

 

Przed nami kolejna przypowieść. Tym razem będzie to przypowieść o chwaście i sieci.

W otaczającym nas świecie spotykamy obok siebie dobro i zło. Czasem nie potrafimy ich odróżnić. Bardzo trudno jest być dobrym, gdy wielu ludzi postępuje źle. Ale warto, bo gra toczy się o niebo.

 

https://view.genial.ly/5ebbd9e22d0fc40d913fc453/guide-smiling-facechwast-i-siec-dla-kogo-niebo-copy

 

 

Katecheza 04.02. 2021r. - Klasa: 6c; 05.02.2021r.- klasa 6a i 6b

Temat: Darowany dług – zdolność przebaczania.

 

Przeczytaj:

Co to znaczy przebaczać? Jak powinniśmy postępować, by żyć w zgodzie z tymi, którzy sprawili nam przykrość? Dlaczego potrzebujemy przebaczenia Boga i innych ludzi? Przeczytaj przypowieść o nielitościwym dłużniku.

Zapoznaj się z przypowieścią:

https://www.youtube.com/watch?v=SssEov1irYA

 

Dług pierwszego sługi to 10 000 talentów, czyli 60 000 000 denarów lub 42 000 kg złota. By go spłacić, robotnik musiałby pracować 200 000 lat. Dług drugiego sługi to 100 denarów, czyli 0,017 talenta lub około 700 g złota. Tyle wynosiła zapłata za 100 dni pracy. Zadłużenie sługi wobec króla było tak wielkie, że trudno je sobie wyobrazić. To był dług niemożliwy do spłacenia przez zwykłego robotnika. Mimo to król był gotów go darować. Zmienił jednak zdanie, ponieważ sługa nie potrafił podarować niewielkiego długu swemu współsłudze.

W przypowieści tej Jezus mówi o Bożym przebaczeniu. Król oznacza Boga, sługa i współsługa – ludzi, a dług to nasze grzechy. Grzesząc, zaciągamy wobec Boga dług niemożliwy do spłacenia. Zaciągamy też dług wobec ludzi, gdy ich krzywdzimy, wyśmiewamy, jesteśmy nieżyczliwi. Bóg chce nam jednak darować nasze winy. Wystarczy szczerze prosić o przebaczenie i dobrymi uczynkami okazywać miłosierdzie potrzebującym. „Gdy odmawiamy przebaczenia naszym braciom i siostrom, nasze serce zamyka się, a jego zatwardziałość sprawia, że staje się ono niedostępne dla miłosiernej miłości Ojca”. (Katechizm Kościoła katolickiego, 2840)

Zapisz w zeszycie:

Dopisz kogo, lub co oznaczają symbole występujące w przypowieści:

Król symbolizuje...............................

Sługa i współsługa to …...................

Dług to.........................

Dokończ zdanie:

Warunkiem otrzymania Bożego przebaczenia jest...............................................

Zapamiętaj:

Jezus w przypowieści o nielitościwym dłużniku przekazuje nam prawdę, że Boże przebaczenie jest łaską, na którą nie da się w żaden sposób zasłużyć. Jest ona nieskończona i absolutnie darmowa. Człowiek nie jest w stanie spłacić swego długu wobec Boga o własnych siłach. Z Bożego przebaczenia wynika jednak obowiązek przebaczania innym ludziom. Nie można go zatrzymać tylko dla siebie. Nasze przebaczenie jest odpowiedzią na Boże miłosierdzie.

Na koniec posłuchaj piosenki:

https://www.youtube.com/watch?v=BU4QXvUerAg

 

 

 

 

 

Katecheza 29.01.2021r. - klasa 6a i 6b

Katecheza 28.01.2021r.

Klasa: 6c

Temat: Dom na skale- solidny fundament.

 

Przeczytaj:

 

W życiu każdego człowieka przychodzą takie chwile, kiedy sprawy wymykają się spod kontroli. Wszystko zaczyna iść nie tak jak trzeba, jest ciemniej, albo nawet ciemno, bo pojawiają się ciemny chmury… i nie czujemy się bezpiecznie. To sytuacje kryzysowe – tak możemy je nazwać. I właśnie w taki sposób pod tematem katechezy zatytułujemy nasz pierwszy punkt dzisiejszej katechezy.

Jakie sytuacje możemy nazwać sytuacja kryzysowymi, czyli życiowymi burzami? Ja, wskażę kilka moich skojarzeń. Jeśli ktoś z Was ma swoje pomysły, to śmiało może je dopisać w zeszycie.

A więc, takimi sytuacjami są na przykład:

- choroba

- śmierć bliskiej osoby

- niezdany egzamin

- zdrada przyjaciela

- kłótnia

- poczucie osamotnienia

- uzależnienia

Każdy z nas spotyka się z trudnościami. Przeżywamy wtedy silny stres, który sprawia, że często nie wiadomo jak postąpić. Wówczas okazuje się, że nasze wcześniejsze wybory mają wpływ na to, co nas spotyka, na sposób przeżywania i rozwiązywania trudności. Jakiego wyboru dokonać, aby trudności nas nie zniszczyły? Odpowiedź daje nam Pan Jezus w przypowieści o dobrej i złej budowie. 

 

Każdego więc, kto tych słów moich słucha i  wypełnia je, można porównać z  człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony. Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. I runął, a upadek jego był wielki. (Mt 7,24-27)

 

Posłuchaj:

https://www.youtube.com/watch?v=1PWek-dvj5g

 

Zapisz w zeszycie:

Niezmienne Boże słowo jest fundamentem, na którym mamy budować własne życie.

Warto budować z Chrystusem, ponieważ:

• On nas kocha,

• jesteśmy dla Niego niezwykle cenni,

• zna nas lepiej niż my sami,

• jest wierny, nawet jeśli my nie jesteśmy wierni,

• nigdy nas nie potępia,

• oddaje za nas życie,

• wie, co jest dla nas najlepsze.

Jezus staje się dla nas źródłem siły, gdy spotykamy się z Nim w słowie Bożym i w Eucharystii.

 

Na koniec możecie utrwalić znajomość przypowieści za pomocą piosenki:

https://www.youtube.com/watch?v=Ekd77qSMwvI

 

 

Katecheza 21.01.2021r.  Klasa: 6c

               22.01.2021r.  Kasa: 6a i 6b

 

Temat: Powtórzenie wiadomości - Słowa i czyny Jezusa.

 

Wykonaną pracę należy przesłać do oceny na adres:

renata.makowska@sp21.bytom.pl

Termin: do 30.01.2021r. Brak pracy skutkuje oceną niedostateczną.

 

1. Do imienia ewangelisty dopisz jego symbol.

   Mateusz …………………………………………………………………

   Marek …………………………………………………………………

   Łukasz …………………………………………………………………

   Jan …………………………………………………………………

2. Rozwiąż quiz na temat wiary. Przy każdym zdaniu zaznacz: prawda (P) lub fałsz (F).

   1) Jezus, widząc tonącego Piotra, wołał do apostołów o pomoc. P/F

   2) Jezus zawsze przychodzi z pomocą, gdy prosimy Go z wiarą. P/F

   3) Wiara to bezgraniczne zaufanie Jezusowi. P/F

3. Do symbolu przypowieści o zabłąkanej owcy dopisz jego znaczenie wybierając słowo z nawiasu : /wspólnoty, zbawienia,człowieka, Pana Jezusa, miłości Boga do człowieka/

   owca – symbolizuje..............................

   pasterz – symbolizuje ….....................

   pasterz idzie za zagubioną owcą – to symbol …..........................................

   pasterz bierze owcę na ramiona i wraca do domu – to symbol...............................................

   pasterz, owca, sąsiedzi, przyjaciele cieszą się z odnalezienia – to symbol ….........................

    

4. Dokończ zdanie. Wyrazem naszego zaangażowania w liturgię są 3 postawy:

   Postawa........

   Postawa.........

   Postawa........

5. Wyrażenie „wdowi grosz” oznacza …… ….............

6. Wymień formy aktu pokuty, który wypowiadamy na początku każdej Mszy Świętej:                                1) ……………………………………………………                                                                                                   2) ……………………………………………………                                                                                                    3) ……………………………………………………                                                                                                      4) ……………………………………………………

7. Zaznacz prawidłową odpowiedź. Sakrament pokuty:

   a) przywraca łaskę uświęcającą i daje siły do walki ze złem,

   b) gładzi grzech pierworodny,

   c) umacnia miłość nowożeńców

 

 

 

 

 

Katecheza 22.12.2020r.

klasa: 6a i 6b

Temat: Żłóbek, kolęda, opłatek – czy tylko tradycja?

  Zbliżają się święta Bożego Narodzenia. Wkrótce zasiądziemy wszyscy do wieczerzy wigilijnej i  będziemy wspominać wieczór, w  którym aniołowie obwieścili pasterzom narodziny Zbawiciela. Większość z nas czeka na wieczór wigilijny z niecierpliwością. Spotkania rodzinne mają wtedy jedyny, niepowtarzalny klimat. Odbywają się według rytuału przekazywanego z pokolenia na pokolenie. Wszystko, co robimy w tym czasie, ma ściśle określoną kolejność. Co jest najważniejsze w przeżywaniu wigilii? Dekorowanie choinki, przygotowywanie tradycyjnych potraw, oczekiwanie na pierwszą gwiazdkę, czytanie fragmentu Pisma Świętego, dzielenie się opłatkiem, wspólny posiłek, prezenty, śpiew kolęd, udział w pasterce – wszystkie te czynności przypominają o wieczorze sprzed ponad dwóch tysięcy lat, kiedy narodził się Ktoś, kto na zawsze zmienił historię świata.

Zobacz opowieść o narodzeniu Jezusa:

https://www.youtube.com/watch?v=BSMtC_E2IE0

Przypomnij sobie świąteczne tradycje:

https://view.genial.ly/5fce61e3185a0d0d977cd600/presentation-przy-wigilijnym-stole

Zapisz w zeszycie:

Od dwudziestu wieków, od betlejemskiej nocy, Pan Jezus – Syn Boży jest z nami. Rodzi się w ludzkim sercu, gdy człowiek przyjmuje Ewangelię, gdy w znaku Dzieciątka dostrzega miłość Boga.

 

Wykonaj świąteczny rysunek betlejemskiej stajenki.

Życzę Wam i Waszym bliskim pięknych Świąt Bożego Narodzenia.

UWAGA!

Poniżej podaję link, są tam informacje o Mszy Świętej sprawowanej na żywo i transmitowanej w internecie.

 

 

Katecheza18.12.2020r.

klasa 6a o 6b

Temat: Konfesjonał, kto słucha spowiedzi?

Przeczytaj:

Po zmartwychwstaniu Pan Jezus powierzył apostołom władzę odpuszczania grzechów. Powiedział:

Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane. (J 20,22b-23)

Następcami apostołów są kapłani. Oni również otrzymali od Jezusa władzę odpuszczania grzechów. Dzięki nim możemy się spotkać z miłosiernym Bogiem w sakramencie pokuty i pojednania. Specjalnie wydzielonym miejscem do słuchania spowiedzi jest konfesjonał. Tam Bóg pragnie się z nami spotykać, abyśmy mogli doświadczać Jego nieskończonej miłości. Słowo „konfesjonał” pochodzi od łac. confessio i oznacza „wyznanie”. Konfesjonał to symbol Bożego miłosierdzia. Choć wielu ludzi, klęcząc przy nim, przeżywało lęk i obawę, odeszli po spowiedzi z radością czystego serca. Mogli zacząć życie od nowa. Podczas spowiedzi, po wyznaniu grzechów, kapłan udziela wskazówek i rad, w jaki sposób naprawić wyrządzone zło, oraz zachęca do żalu za grzechy. Następnie daje nam pokutę, abyśmy mogli zadośćuczynić za popełnione zło. Po wyznaczeniu pokuty kapłan wyciąga nad nami prawą dłoń i wypowiada słowa rozgrzeszenia: „Bóg Ojciec Miłosierdzia, który pojednał świat ze sobą przez śmierć i zmartwychwstanie swojego Syna i zesłał Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów, niech Ci udzieli przebaczenia i pokoju przez posługę Kościoła. I ja odpuszczam Tobie grzechy w Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. Wyciągnięta dłoń spowiednika podczas rozgrzeszenia jest znakiem uzdrowienia naszej duszy z choroby grzechu. W tym momencie, dzięki Duchowi Świętemu, odzyskujemy utraconą łaskę Bożą. Znak krzyża, który czyni kapłan, to błogosławieństwo, abyśmy mogli wytrwać w łasce nawrócenia. Powinniśmy się potem przeżegnać, potwierdzając, że przyjmujemy rozgrzeszenie.

 

Dlaczego spowiedź jest ważna? Dlaczego Pan Jezus pozostawił nam samego Siebie w tym sakramencie może przybliżyć nam ten filmik:

https://www.youtube.com/watch?v=BGiSIaX70h0&feature=youtu.be

Zapisz w zeszycie:

Owoce duchowe sakramentu pokuty:

• pojednanie z Bogiem i z Kościołem,

• odzyskanie łaski uświęcającej i uczynkowej,

• darowanie kary wiecznej, która jest konsekwencją grzechów śmiertelnych,

• pokój sumienia oraz pociecha duchowa,

• wzrost sił duchowych do walki ze złem.

Katecheza 11.12.2020r.

kl. VIa i VIb

Temat: Mową ciała potwierdzać słowa – postawy liturgiczne.

 

Przeczytaj:

Przez modlitwę nawiązujemy szczególną więź z Bogiem. Nasza postawa modlitewna powinna być wyrazem oddania, pokory i szacunku. W szczególny sposób uczy jej nas Maryja. Teraz w ciszy możesz Ją poprosić, aby pomogła ci postawą odzwierciedlać pragnienie spotkania z Bogiem.

 

Poniżej umieszczam link, pod którym możesz zobaczyć, dlaczego i jakie postawy przyjmujemy w czasie liturgii.

 

https://view.genial.ly/5fbf834d49b00f0d84768c2f/presentation-mowa-ciala-potwierdzac-slowa

 

Zapisz w zeszycie:

 

Bóg pragnie, byśmy Go poznali i pokochali z całego serca. Wtedy wszystko, co będziemy mówić i czynić, będzie wyrazem miłości, a nie uciążliwym obowiązkiem.

 

Katecheza 04.12.2020r.

kl. VI a i VIb

Temat: Jedna na dziewięćdziesiąt dziewięć – Bóg w poszukiwaniu zagubionego człowieka.

 

Każdy, gdy zgubi coś cennego, czuje żal i robi wszystko, aby odszukać zgubę. A gdy uda mu się ją odzyskać, czuje ulgę i radość. A cóż dopiero, gdy zgubi się człowiek. Rodzice poszukujący swojego dziecka, które zaginęło, martwią się, czy nie stała mu się krzywda. Robią wszystko, by je znaleźć, a gdy już je odnajdą, są najszczęśliwszymi ludźmi na ziemi. Wszyscy jesteśmy dziećmi kochającego nas Boga i niestety często się gubimy. Co wtedy robi Pan Bóg?

 

Przeczytaj przypowieść o zabłąkanej owcy.

[Jezus] opowiedział (…) następującą przypowieść: „Któż z  was, gdy ma sto owiec, a zagubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zagubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: «Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła». Powiadam wam: „Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia”. (Łk 15,3-7)

 

 

Za czasów Pana Jezusa Palestyna była w dużej mierze krajem pasterskim. Pasterze zamykali swoje stada na noc w jednej owczarni. Nocą strzegli owiec przed złodziejami i drapieżnymi zwierzętami. Chcąc zabrać owce na pastwisko, każdy pasterz wołał je w charakterystyczny sposób, po którym owce go rozpoznawały. Przybiegały do pasterza i szły za nim, bo przy nim czuły się bezpiecznie. Pasterz prowadził je na łąki, gdzie była trawa, aby mogły się najeść, oraz nad wodę, by ugasiły pragnienie. Zdarzało się, że pasterz, broniąc owiec, tracił życie.

 

Pan Jezus powiedział o sobie, że jest Dobrym Pasterzem, który nie zawaha się oddać życia za swoje owce. Stało się tak, gdy oddał za nas życie na krzyżu. Jezus zna każdego po imieniu, przenika nasze myśli i pragnienia. Kocha nas jak dobry pasterz swoje owce. O każdego się troszczy i na każdym Mu zależy. I zawsze nas szuka, gdy się zagubimy. Przy takim Pasterzu możemy czuć się bezpiecznie. Niestety w życiu duchowym nieustannie gubimy się Jezusowi, a On szuka nas przez wydarzenia i ludzi. Co zrobić, aby dać się Jezusowi znaleźć? Wołaniem Dobrego Pasterza mogą być nasze wyrzuty sumienia. Idziemy za Jego głosem, gdy przystępujemy do sakramentu pokuty i pojednania. Jezus przez swoje przebaczenie i odpuszczenie win opatruje rany naszej duszy. Zabiera nas z powrotem do owczarni, czyli wspólnoty Kościoła, i pomaga naprawić to, co zniszczył grzech: przeprosić, powiedzieć prawdę, pomóc siostrze, nadrobić zaległości w szkole…

 

Wklej w przeglądarkę podany link i rozwiąż zadania

 

file:///C:/Users/HP/Downloads/tem%2017%20Zeszyt%20kl%206%20SP%20Tajemnice%20BOGAtego%20zycia.pdf

 

Zapisz w zeszycie:

 

Przypowieść o zabłąkanej owcy ma symboliczną treść. Owcami jesteśmy my, którzy należymy do owczarni – wspólnoty Kościoła. Pasterzem jest Bóg. Kiedy popełniamy grzech, gubimy się Bogu. Oddalamy się wtedy również od innych owiec, czyli od Kościoła. Gdy tak się dzieje, Bóg nas szuka, ponieważ nas kocha. A kiedy nas znajdzie, cieszy się wraz z aniołami i świętymi.

 

 

 

Katecheza 26.11.2020r.

kl. VIc

27.11.2020r.

kl.VI a i VI b

Temat: Powtórzenie materiału – Bóg mówiący na różne sposoby.

 

1. Przykazanie „Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną” wzywa nas, abyśmy na pierwszym miejscu stawiali Boga.

   Z podanej listy wybierz i podkreśl nazwy grzechów przeciw temu przykazaniu.

   PYCHA

   NIEWIARA

   ZAZDROŚĆ

   LENISTWO

   ZWĄTPIENIE

   NIECZYSTOŚĆ

   ATEIZM

   GNIEW

2. Rozwiąż quiz na temat ofiary Melchizedeka.

   Przy każdym zadaniu zaznacz: prawda (P) lub fałsz (F).

   1) Melchizedek na powitanie Abrama wyniósł chleb i wino w celu nakarmienia gościa. P/F 2) Ofiara Melchizedeka zapowiada wydarzenia Ostatniej Wieczerzy i Eucharystię. P/F 3) Podczas Mszy Świętej oprócz chleba i wina składamy w ofierze samych siebie. P/F

    

3. W miejsce kropek wpisz odpowiednio następujące wyrazy: ofiara, zmartwychwstanie, śmierci, figurą, Izaaka, doskonałą, Syn, drzewo, ocalił, Siebie

    

   . ………………… nazywamy……………………Pana Jezusa:………………, w której miał być złożony Izaak, zapowiada ………………………… ofiarę Jezusa. Umiłowany ………… Boga Ojca posłusznie niósł ……………… krzyża na Golgotę. Tam złożył samego ………………… w ofierze za nas i ………………… nas w ten sposób od …………………wiecznej. Pokonał ją przez swoją śmierć na krzyżu i ………………………………………………

 

 

4. Zaznacz prawidłową odpowiedź. Jezus jest prawdziwym Barankiem Paschalnym, bo:

   a) przez swoją śmierć i krew przelaną na krzyżu ratuje nas od śmierci wiecznej, b) przygotował ucztę Izraelitów przed wyjściem z Egiptu, c) brał udział w przejściu przez Morze Czerwone.

 

5. Król…………………… był autorem wielu pieśni, którymi chwalił Boga. Pieśni te nazywamy …………………………, a księgę,      w której zostały spisane – ……………………………………

 

 

Wykonaną pracę należy przesłać do oceny na mój adres:

renata.makowska@sp21.bytom.pl

 

Katecheza 20.11.2020r.

Klasa VI a i VI b

Temat: Psalmy w MP4 – dusza śpiewa nie tylko z radości.

 

Przeczytaj:

 

Pieśni i piosenki powstałe na podstawie psalmów pomagają zwracać się do Boga, by Mu dziękować, uwielbiać Go, przepraszać lub prosić o pomoc.

 

Król Dawid bardzo kochał Boga. Dziękował Bogu za Jego dobroć i miłość do człowieka. Jego serce wyrywało się ku Bogu, a usta śpiewały Mu pieśń uwielbienia. Gdy jako król musiał się zmagać z trudnymi sprawami, opowiadał Bogu o swoich smutkach, prosząc o pomoc. Gdy zgrzeszył, stawał przed Nim w pokorze, błagając o przebaczenie.

 

W radiu, telewizji, Internecie, w sklepach z wydawnictwami muzycznymi są dostępne nagrania i płyty zawierające muzykę chrześcijańską. W wielu miastach naszego kraju i poza jego granicami odbywają się koncerty i festiwale piosenek religijnych. We wszystkich utworach o tej tematyce zwracamy się do Boga, dziękując Mu, wielbiąc Go, przepraszając czy prosząc o potrzebne łaski.

W Księdze Psalmów znajdziemy psalmy o charakterze pokutnym, w których autor przeprasza Boga i prosi o wybaczenie grzechów. Znajdziemy również takie, w których autor żali się przed Bogiem na trudne życie i prosi Go o pomoc. Są i takie, które zachęcają do radosnego uwielbienia Pana Boga, do śpiewania i grania Bogu na chwałę.

 

Zapisz w zeszycie:

 

My również, tak jak Dawid, przeżywamy różne chwile w życiu. Czasami są one radosne, czasami smutne czy pełne poczucia winy. W każdym momencie możemy się podzielić z Bogiem tym, co przeżywamy. Gdy trudno jest znaleźć słowa, które mogłyby wyrazić to, co czujemy, możemy sięgać do Księgi Psalmów – tam znajdziemy podpowiedź.

 

 

 

Spróbujmy więc dzisiaj Panu Bogu zaśpiewać. Współczesna technika może nam pomóc w modlitwie psalmami. Dzięki mediom możemy słuchać tekstów Pisma Świętego i modlić się nimi właściwie wszędzie.

 

https://www.youtube.com/watch?v=sdQGqO9xuao

 

https://www.youtube.com/watch?v=h7hoWVy-5-I

 

https://www.youtube.com/watch?v=D-khXFNiYa0

 

 

                                                         KONKURS

 

                                        „RODZINNY KALENDARZ ADWENTOWY”

 

Dla kogo: chętni uczniowie kl. V – VIII

Sposób wykonania dowolny. Liczy się pomysłowość wykonania samego kalendarza, a w sposób szczególny wymyślone przez Was zadania, które się w nim znajdą.

W czasie Świąt Bożego Narodzenia, w wybranym przez Was dogodnym momencie należy wykonać rodzinne zdjęcie z „Rodzinnym Kalendarzem Adwentowym”, dołączyć 3 zadania, które rodzinie najbardziej się podobały    i wysłać na adres:

renata.makowska@sp21.bytom.pl

 

Po przerwie świątecznej przynieście kalendarze i wybrane zadania do szkoły.

Rozwiązanie konkursu i wręczenie nagród nastąpi /w zależności od sytuacji/  ok.15.01.21r.

Nagrody: Punkty dodatnie z zachowania, ocena z religii za dodatkową aktywność, dyplomy

oraz inne niespodzianki.

 

 

Katecheza 13.11.2020r.

Klasa: VIa i VIb

Temat: Spojrzenie ratujące życie – wąż miedziany.

 

Przeczytaj:

Na poprzedniej katechezie mówiliśmy o tym, że Pan Bóg opiekował się swoim ludem w czasie jego wędrówki przez pustynię do Ziemi Obiecanej. Izraelici narzekali, szemrali przeciwko Panu Bogu, mimo tego, że troszczył się o nich i karmił ich.

 

Zesłał więc Pan na lud węże o jadzie palącym, które kąsały ludzi, tak że wielka liczba Izraelitów zmarła. Przybyli więc ludzie do Mojżesza, mówiąc: „Zgrzeszyliśmy, szemrząc przeciw Panu i przeciwko tobie. Wstaw się za nami do Pana, aby oddalił od nas węże”. I wstawił się Mojżesz za ludem. Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: „Sporządź węża i umieść go na wysokim palu; wtedy każdy ukąszony, jeśli tylko spojrzy na niego, zostanie przy życiu”. Sporządził więc Mojżesz węża miedzianego i umieścił go na wysokim palu. I rzeczywiście, jeśli kogo wąż ukąsił, a ukąszony spojrzał na węża miedzianego, zostawał przy życiu. (Lb 21,4-9)

 

Wiara Izraelitów osłabła podczas przedłużającej się wędrówki. Po raz kolejny zapomnieli o potędze Boga, który uwolnił ich z niewoli egipskiej. Przestali wierzyć, że Bóg pragnie ich dobra. Zatęsknili za Egiptem, choć byli tam niewolnikami. Nie docenili wolności, którą otrzymali od Boga. Dopiero gdy umierali od ukąszenia węży, zrozumieli, że bez pomocy Boga są zupełnie bezsilni. Śmierć była konsekwencją ich niewierności. Przyszli więc do Mojżesza, mówiąc „zgrzeszyliśmy”. Gdy się nawrócili, Bóg okazał im swoje miłosierdzie i uratował ich. Ten, kto został ukąszony, musiał tylko spojrzeć na miedzianego węża z wiarą, że Bóg go ocali.

 

Wąż miedziany był znakiem miłosierdzia Boga. Przypominał o Jego pełnym mocy działaniu wobec Izraelitów i budził w nich wiarę. Pan Jezus w rozmowie z Nikodemem powiedział:

 

A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. (J 3,14-15)

 

Pan Jezus sam potwierdził, że wydarzenie, o którym dziś mówimy miało być zapowiedzią innego ratunku.

Wąż umieszczony na palu był znakiem ocalenia od śmierci.

Pan Jezus przybity do krzyż i wywyższony nie jest znakiem, ale jest dla nas jedynym OCALENIEM od śmierci wiecznej. Czyli jest naszym Ratunkiem.

Patrząc na krzyż, często nie pamiętamy, że jest on znakiem Bożej miłości. Izraelici z wiarą patrzyli na miedzianego węża i zostali uratowani. To nie wąż, ale wiara w słowo Boga przynosiła im ratunek. Wąż był tylko znakiem przypomnieniem o Bogu i Jego miłości. Krzyż Chrystusa ma wielką siłę. Musimy tylko patrzeć na niego z warą.

 

Niemiecki teolog Romano Guardini napisał:

„Czyniąc znak krzyża, czyń go starannie. Nie taki zniekształcony, pośpieszny, który nie wiadomo, co oznacza. Czyń powoli duży, staranny znak krzyża: od czoła do piersi, od jednego ramienia do drugiego, czując, jak on cię całego ogarnia. Staraj się skupić wszystkie swoje myśli i zawrzyj całą siłę swojego uczucia w tym geście kreślenia krzyża…” (Życie duchowe)

 

 

Szczególnymi dniami w roku liturgicznym, w których czcimy krzyż Pana Jezusa, są Wielki Piątek oraz święto Podwyższenia Krzyża Świętego. Wielki Piątek jest dniem, w którym nie sprawuje się Mszy Świętej. To dzień śmierci Pana Jezusa na krzyżu. W czasie liturgii kapłan unosi krzyż wysoko i odsłania kolejno jego ramiona, śpiewając: „Oto drzewo krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”, wierni zaś odpowiadają: „Pójdźmy z pokłonem”. Następnie wszyscy adorują krzyż przez ucałowanie go.

 

Zapisz w zeszycie:

 

Szczególną cześć krzyżowi Jezusa Chrystusa oddajemy:

– w Wielki Piątek,

– w święto Podwyższenia Krzyża Świętego, które obchodzimy 14 września

– w każdy piątek roku.

 

Przechodząc obok przydrożnego krzyża powinniśmy przeżegnać się, wypowiadając w ciszy z czcią słowa: W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.

 

Jeśli ktoś z Was nie ma podręcznika znajdzie go tu:

 

file:///C:/Users/HP/Downloads/tem_13_Podrecznik_kl_6_SP_Tajemnice_BOGAtego_zycia.pdf

 

Proszę link zaznaczyć, wykonać kopiuj, a następnie wkleić do przeglądarki powinno się otworzyć.

 

Zadanie dla chętnych:

 

file:///C:/Users/HP/Downloads/tem_13_Zeszyt_kl_6_SP_Tajemnice_BOGAtego_zycia.pdf

 

 

 

 

 

Katecheza 06.11.2020r.

Klasa: VI c

Temat: Krew Baranka – ocalenie wybranych.

Przeczytaj:

Krew jest jedyną płynną tkanką w organizmie człowieka i spełnia wiele funkcji mających fundamentalne znaczenie dla życia. Krew jest lekiem ratującym życie i stosowana jest tylko u tych chorych, u których nie ma możliwości zastosowania innego leczenia.

Stacje krwiodawstwa zajmują się pobieraniem krwi. Pobrana krew przesyłana jest do szpitali, gdzie wykorzystuje się ją najczęściej w sytuacji zagrożenia życia.

Bez krwi nie ma życia.

Na dzisiejszej katechezie spróbujemy odkryć dlaczego krew baranka ocaliła życia Izraelitów i jakie znaczenie miało to wydarzenie na przyszłość.

Gdy Izraelici byli niewolnikami w Egipcie, ich sytuacja stawała się coraz trudniejsza. Było ich tak wielu, że Egipcjanie zaczęli się ich obawiać. Faraon rozkazał, by nowo narodzonym synom izraelskim odbierano życie. Izraelici prosili Boga o ocalenie i możliwość powrotu do ziemi Kanaan. Przeczytaj, w jaki sposób Bóg spełnił prośby ludu.

Pan powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: „Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak: Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. Jeśliby zaś rodzina była za mała do spożycia baranka, to niech się postara o niego razem ze swym sąsiadem, który mieszka najbliżej jego domu, aby była odpowiednia liczba osób. Liczyć je zaś będziecie dla spożycia baranka według tego, co każdy może spożyć. I wezmą krew baranka, i pokropią nią odrzwia i progi domu, w którym będą go spożywać. Tak zaś spożywać go będziecie: biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pośpiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Pana. Tej nocy przejdę przez Egipt, zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej, od człowieka aż po bydło, i odbędę sąd nad wszystkimi bogami Egiptu – Ja, Pan. Krew posłuży wam do oznaczenia domów, w których będziecie przebywać. Gdy ujrzę krew, przejdę obok i nie będzie pośród was plagi niszczycielskiej, gdy będę karał ziemię egipską. Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Pana. Po wszystkie pokolenia – na zawsze w tym dniu obchodzić będziecie święto”. Izraelici poszli i uczynili tak, jak nakazał Pan Mojżeszowi i Aaronowi. (…) O północy Pan pozabijał wszystko, co pierworodne na ziemi egipskiej: od pierworodnego syna faraona, który siedzi na swym tronie, aż do pierworodnego tego, który był zamknięty w więzieniu, a także wszystko, co pierworodne z bydła. Tej nocy czuwał Pan nad wyjściem synów Izraela z ziemi egipskiej. Tego samego dnia wywiódł Pan synów Izraela z ziemi egipskiej według ich zastępów. (Wj 12,1.3-4.7.11-14.28-29.42.51)

Krew baranka uchroniła Izraelitów przed śmiercią, a przerażony faraon pozwolił im wyjść z Egiptu. Tego wieczoru Izraelici po raz pierwszy obchodzili Paschę ku czci Pana. Od tego czasu obchodzą ją każdego roku, ponieważ tej nocy przestali być niewolnikami, a stali się wolnym narodem. Pełni nadziei wyruszyli w drogę do kraju ich przodków – do Kanaanu. Baranek paschalny, który uratował Izraelitów od śmierci, zapowiada Jezusa Chrystusa, który przez swoją śmierć i krew przelaną na krzyżu ratuje nas od śmierci wiecznej.

Jezus podczas Ostatniej Wieczerzy przemienił chleb w swoje Ciało, a wino w swoją Krew, by każdego z nas umocnić w drodze do nieba. Podczas liturgii Mszy Świętej barankiem nazywamy Jezusa.

Jezus wyzwolił nas z niewoli grzechu i ciągle przychodzi nam z pomocą, gdy zgrzeszymy. W sakramencie pokuty i pojednania wyzwala nas spod panowania grzechu i daje siłę w Komunii Świętej.

Na początku katechezy powiedzieliśmy o tym, że bez krwi nie ma życia. Bez Krwi Jezusa nie mielibyśmy życia wiecznego.

Zapisz w zeszycie:

Baranek złożony w ofierze przez Izraelitów przed wyjściem z Egiptu jest zapowiedzią innego Baranka – Jezusa Chrystusa.

Odpowiedz na pytanie:

Kiedy w Kościele sprawowana jest Wigilia Paschalna?

Zapraszam do wysłuchania i zaśpiewania:

https://www.youtube.com/watch?v=oGqIeHVvvmk

Katecheza 5.11.2020r.

Klasa: VI a i kl.VI b

Temat: Odzyskany skarb – Izaak na górze Moria.

Na początku pytania:

Co dla ciebie jest największą wartością, czymś najważniejszym w życiu?

Czy słyszałaś/łeś kiedyś słowa: „Mój skarbie”?

Kto i do kogo takie słowa mówi?

Skarbem mogą być kosztowności, drogie przedmioty, kamienie szlachetne, pieniądze. Rodzice często mówią o swoich dzieciach, że są ich skarbem, czyli kimś najcenniejszym na świecie. Takim skarbem dla Abrahama i Sary był ich syn Izaak.

Pamiętacie z młodszych klas historię Abrahama i Sary?

Dzisiaj do niej wrócimy.

W czasach Abrahama narody pogańskie, oddając cześć bożkom, składały ofiary ze zwierząt lub płodów ziemi. Składano również w ofierze ludzi, a nawet pierworodnych synów. Budowano ołtarz, zabijano ofiarę i spalano ją na ołtarzu.

W księdze Rodzaju możemy przeczytać o tym, co przydarzyło się Abrahamowi.

Bóg wystawił Abrahama na próbę. Rzekł do niego: „Abrahamie!” A gdy on odpowiedział: „Oto jestem” – powiedział: „Weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze na jednym z pagórków, jaki ci wskażę”. Nazajutrz rano Abraham osiodłał swego osła, zabrał z sobą dwóch swych ludzi i syna Izaaka, narąbał drzewa do spalenia ofiary i ruszył w drogę do miejscowości, o której mu Bóg powiedział. Na trzeci dzień Abraham, spojrzawszy, dostrzegł z daleka ową miejscowość. I wtedy rzekł do swych sług: „Zostańcie tu z  osłem, ja zaś i  chłopiec pójdziemy tam, aby oddać pokłon Bogu, a  potem wrócimy do was”. Abraham, zabrawszy drwa do spalenia ofiary, włożył je na syna swego, Izaaka, wziął do ręki ogień i nóż, po czym obaj się oddalili. Izaak odezwał się do swego ojca Abrahama: „Ojcze mój!” A gdy ten rzekł: „Oto jestem, mój synu” – zapytał: „Oto ogień i drwa, a gdzież jest jagnię na całopalenie?” Abraham odpowiedział: „Bóg upatrzy sobie jagnię na całopalenie, synu mój”. I szli obydwaj dalej. A gdy przyszli na to miejsce, które Bóg wskazał, Abraham zbudował tam ołtarz, ułożył na nim drwa i związawszy syna swego, Izaaka, położył go na tych drwach na ołtarzu. Potem Abraham sięgnął ręką po nóż, aby zabić swego syna. Ale wtedy Anioł Pański zawołał na niego z nieba i rzekł: „Abrahamie, Abrahamie!” A on rzekł: „Oto jestem”. Anioł powiedział mu: „Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego! Teraz poznałem, że boisz się Boga, bo nie odmówiłeś Mi nawet twego jedynego syna”. Abraham, obejrzawszy się poza siebie, spostrzegł barana uwikłanego rogami w zaroślach. Poszedł więc, wziął barana i złożył w ofierze całopalnej zamiast swego syna. (Rdz 22,1-13)

Bóg polecił Abrahamowi, aby złożył w ofierze swego syna Izaaka, jednak słowa „złóż w ofierze” wcale nie oznaczały, że Bóg chce śmierci Izaaka. Bóg upomniał się o swoje miejsce w sercu Abrahama. A ponieważ Abraham był posłuszny przeszedł próbę zwycięsko. Odzyskał też swój najdroższy skarb – syna Izaaka. Bóg przekonał się, że Abraham ufa Mu tak mocno, że jest w stanie poświęcić swojego ukochanego syna. Jednocześnie Bóg pokazał, że nie chce, by składano Mu ofiary z ludzi, jak to robiły narody pogańskie. Abraham złożył w ofierze baranka. Ofiara ta jest zapowiedzią innej, doskonałej ofiary, która zostanie złożona przez innego Syna posłusznego woli swojego Ojca, tak jak Izaak.

„Zabrali zatem Jezusa. A  On sam, dźwigając krzyż, wyszedł na miejsce zwane Miejscem Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota. Tam Go ukrzyżowano.” (J 19,16-18a)

Umiłowany Syn Boga Ojca, posłusznie niósł drzewo krzyża na Golgotę. Tam złożył samego siebie w ofierze za nas i ocalił nas w ten sposób od śmierci wiecznej. Pokonał ją przez swoją śmierć na krzyżu i zmartwychwstanie.

Zapisz w zeszycie:

Izaak:

- umiłowany przez ojca Abrahama

- posłuszny ojcu

- niósł drwa

- na górę Moria

- został ocalony od śmierci

Na podobieństwo opisu Izaaka i na podstawie tekstu J 19,16-18a uzupełnij:

Pan Jezus:

- umiłowany przez......

- posłuszny …........

- niósł ….......

- na górę...............

- pokonał śmierć przez …..................................

 

 

Katecheza 30.10.2020r.

Kl.VI a i b

 

Temat: Chleb i wino – ofiara Melchizedeka

 

Każdego dnia bierzemy do ręki chleb. To nasz podstawowy posiłek. Obok wartości spożywczych ma on również symboliczne znaczenie. Mówimy o „dzieleniu chleba z innymi” co oznacza wspólnotę osób żyjących w bliskich relacjach, w przyjaźni.

 

W wydarzeniu, o którym dziś powiemy, brali udział Melchizedek i Abram. Abram wyruszył na wojnę w obronie swojego bratanka Lota. Gdy wracał po odniesionym zwycięstwie, wyszedł mu na spotkanie Melchizedek, król Szalemu. Co się wówczas wydarzyło? O tym opowie nam Pismo Święte:

 

„Melchizedek..., król Szalemu, wyniósł chleb i wino; a ponieważ był on kapłanem Boga Najwyższego, błogosławił Abrama, mówiąc: „Niech będzie błogosławiony Abram przez Boga Najwyższego, Stwórcę nieba i ziemi! Niech będzie błogosławiony Bóg Najwyższy, który w twe ręce wydał twoich wrogów!”. /Rdz 14,18-20/

 

Melchizedek złożył w ofierze Bogu chleb i wino.

Chleb symbolizuje ludzką pracę oraz dar ziemi- zboże. To obraz daru Boga i ludzkiego trudu.

Wino, to znak radości, przyjaźni i miłości.

Ofiara Melchizedeka zapowiadała wydarzenie Ostatniej Wieczerzy, kiedy Jezus przemienił chleb w swoje Ciało, a wino w swoją Krew.

 

„Jezus wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie, połamał go i podał im, mówiąc: „To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!”. Tak samo i kielich wziął po wieczerzy, mówiąc: „Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana.”. /Łk 22,19-20/

 

Podobnie jak Melchizedek składał ofiarę w imieniu Abrama, tak Pan Jezus polecił ją składać swoim uczniom. Obecnie podczas Mszy Świętej w imieniu zgromadzonego ludu ofiarę składa kapłan. Czyni to na polecenie Pana Jezusa, który chciał aby Jego ofiara na krzyżu była obecna w każdej Eucharystii. Kapłan w czasie Mszy składa w ofierze chleb i wino, które stają się Ciałem i Krwią Jezusa.

 

Posłuchaj i zaśpiewaj razem o tym, co się dzieje w czasie Mszy Świętej:

 

https://www.youtube.com/watch?v=kUp6eGtXgzk

 

Kiedyś wino i chleb

Teraz Ciało i Krew

Możesz wierzyć lub nie

To naprawdę dzieje się

 

Ciągle czekasz na cud

Niespokojny twój duch

A ja przypomnę, że

W ciszy i przy blasku świec

Cud największy dzieje się

 

Wypatrujesz co dnia

Czekasz na jakiś znak

A ja przypomnę, że

W ciszy i przy blasku świec

Cud największy dzieje się

 

Zapisz w zeszycie:

 

Melchizedek – król, kapłan, złożył ofiarę z chleba i wina

 

Jezus Chrystus – przemienia chleb w swoje Ciało i wino w swoją Krew

 

Kapłan – podczas Mszy Świętej składa w ofierze chleb i wino, które na mocy Słowa Jezusa, stają się Ciałem i Krwią Jezusa.

 

W modlitwie podziękuj Panu Jezusowi za ten niezwykły DAR.
 

Katecheza 29.10.2020r.

Kl. VIb i VIa

Temat: Zyski i straty budowniczych – wieża Babel

Co Biblia mówi o wieży Babel?

"Mieszkańcy całej ziemi mieli jedną mowę, czyli jednakowe słowa. A gdy wędrowali ze wschodu, napotkali równinę w kraju Szinear i tam zamieszkali.
I mówili jeden do drugiego: «Chodźcie, wyrabiajmy cegłę i wypalmy ją w ogniu». A gdy już mieli cegłę zamiast kamieni i smołę zamiast zaprawy murarskiej, rzekli: «Chodźcie, zbudujemy sobie miasto i wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba, i w ten sposób uczynimy sobie znak, abyśmy się nie rozproszyli po całej ziemi».

A Pan zstąpił z nieba, by zobaczyć to miasto i wieżę, które budowali ludzie, i rzekł: «Są oni jednym ludem i wszyscy mają jedną mowę, i to jest przyczyną, że zaczęli budować. A zatem w przyszłości nic nie będzie dla nich niemożliwe, cokolwiek zamierzą uczynić. Zejdźmy więc i pomieszajmy tam ich język, aby jeden nie rozumiał drugiego!»

W ten sposób Pan rozproszył ich stamtąd po całej powierzchni ziemi, i tak nie dokończyli budowy tego miasta. Dlatego to nazwano je Babel, tam bowiem Pan pomieszał mowę mieszkańców całej ziemi. Stamtąd też Pan rozproszył ich po całej powierzchni ziemi." Rdz 11,1-9

Czy rzeczywiście istniała kraina o nazwie Szinear?

Wielu uważa, że po potopie potomkowie Noego osiedli pomiędzy dwiema wielkimi rzekami Tygrysem i Eufratem i dlatego właśnie tam doszukują się krainy Szinear. Przez długi czas nie było zgodności co do miejsca tej krainy. Trudność polegała na tym, że nie znajdowano w zapiskach z tamtego okresu wzmianek by ziemia Babilonu lub Mezopotamii nosiła tę nazwę. Jednak gdy odnaleziono gliniane tabliczki z pismem Sumerów na wielu z nich pojawia się różnie wymawiana nazwa krainy Szinear.

Gdzie była ta kraina?

Naukowcy, nie tylko biblijni, ustalili, że Szinear obejmowała tereny Sumeru i Akkadii, czyli późniejszego Babilonu w jego południowej strefie.

Co było takiego szczególnego w tej krainie?

Znajduje się na terenach dzisiejszego Iraku pozostałości po kulturze Sumerów i Babilończyków w postaci monumentalnych ruin zwanych Zigguratami. Były to najczęściej siedmiopiętrowe wieże z wypalanej cegły i łączone zaprawą ze smoły. Naukowcy zajmujący się materiałoznawstwem ustalili, że z takiej cegły można wybudować Zigurrat o wysokości około 3000 metrów (tak, tak, trzy tysiące metrów - 3 kilometry!), który by sięgał nieba.

To jednak nie wszystko. Ludzie tam mieszkający stosowali system pisma co umożliwiało zapisywanie wiedzy, rozwinęli matematykę i astronomię, budowali wspólne składy zapasów, nawadniali pola. To wszystko sprawiało, że stawali się bogaci i mieli poczucie niezwyciężoności.

Przyczyna upadku

Wg Biblii Bóg przechadzając się pośród budowniczych spoglądał na wieżę i szukał zrozumienia powodu jej budowania. Kiedy odkrył, że przyczyną była, ponownie, pycha - chęć dorównania Bogu, postanowił pomieszać im języki. Sprawił, że przestali się ze sobą dogadywać i rozumieć się wzajemnie. Po raz kolejny potwierdza się tu stare przysłowie: "Zgoda buduje, niezgoda rujnuje".

Zadania do wykonania:

• Przepisz zdania i w miejsca kropek wpisz brakujące wyrazy:

Na początku mieszkańcy całej ziemi mieli jedną …, czyli jednakowe ….. Gdy wędrowali ze wschodu, napotkali równinę w kraju … i tam zamieszkali. Po pewnym czasie postanowili wybudować … do samego …. Gdy zaciekawiony … przyszedł ją obejrzeć dostrzegł, że ludzie byli pełni …. … ich języki tak, że nie mogli się już porozumieć. Wtedy rozeszli się ludzie po całym ….

 

• Przepisz do zeszytu notatkę:

Po potopie ludzie zebrawszy się w jednym miejscu postanowili wybudować ogromne miasto  i wieżę, tak wysoką, by sięgała aż do nieba. Zaczęli wyrabiać cegły z gliny i wypalać je w ogniu. Własnymi siłami wznosili zaplanowaną wieżę i miasto. W tej wspólnej pracy pominęli jednak Boga. Jego reakcją na ich pychę było "pomieszanie języków", czyli brak porozumienia między budowniczymi. Symbolem tego braku jedności stały się różne języki.